Sinds een week heb ik een inwoner in de auto. Niet gewoon binnen in de auto, maar in de zijspiegel. Het is een spin. Hij of zij huist daar al zo’n week en heeft zich inmiddels helemaal aan de omstandigheden aangepast. Over integratie gesproken.

Als de auto stil staat komt de nijvere arbeider tevoorschijn om snel een webje te bouwen. En als we gaan rijden dan trekt het beestje zich decent terug in zijn gastverblijf.

Een paar dagen geleden stond ik naast de auto, toen er pardoes een soort motje in het web terecht kwam. Zoals spinnen wel vaker doen, schoot de rakker flitsend uit zijn schuilplaats en injecteerde het slachtoffer met zijn gif. Hmmm, een lekker hapje, dacht ons roofdiertje. Maar aangezien ik weg moest startte ik de auto. De trilling bracht de spin terug op zijn pootjes en hij/zij dacht “wow, we gaan rijden, wat nu met mijn buit”. Te lang dralen zou leiden tot het wegwaaien en dat was duidelijk niet de intentie van mijn gast.

Dus werd het motje razendsnel ingesnoerd en ingepakt en richting schuilplaats gesleept om aldaar lekker verder genuttigd te worden.

Nooit geweten dat spinnen zich zo snel aanpassen en weten wat er gaat gebeuren. Heel knap van mijn autospin, die ik voor het verdere verblijf uiteraard heb vrijgesteld van het betalen van huurpenningen of het delen van de buit.