Het was dus gewoon prachtig herfstweer. Weer om de auto te laten staan en het stalen ros te beklimmen en de barre tocht van 9 kilometer te aanvaarden. Lekker bewegen, je hoofd leeg maken, kijken naar wat de omgeving te bieden heeft.

Zo fietsen we al snel langs het oude complex van De Hoop, een in verval geraakte meelfabriek die nu wordt gebruikt door een diervoerderhandel. Daar gaat straks een heel nieuw complex komen, langs het water van de Oude Rijn. Een complex dat de hele buurt, de Groenendijk, een ‘boost’ zal geven. Hier zie je al vast een impressie van het nieuwe wonen daar.

Ik kan niet anders zeggen dan dat het plan er fantastisch uit ziet, maar of het in deze barre financiële tijden ook te realiseren valt moet nog even worden afgewacht. Ik ga er in ieder geval niet wonen, want Leiden trekt toch nog iets meer.

Verder dan maar langs de mooie Oude Rijn, voorbij de Rijneke Boulevard waar ik me even moet inhouden om niet bij de BCC naar binnen te stappen. Een blik op al die mooie glimmende HD televisies….. Dat zet een mens alleen maar aan tot foute gedachten ;-).

En dan komen we in Leiden, die fraaie oude stad, die zich al helemaal aan het voorbereiden is op het grote feest dat over een week losbarst. Het 3 Octoberfeest gaat dan weer van start en dan is Leiden een grote feestende massa.

Maar vandaag heb ik nog iets anders te doen. Want ik ben de hele week bezig geweest met de workshops van de ‘Implementatieweek’, waar één van de sprekers Cees Min was. Hij schreef het boek “Bye bye consultant”, een intrigerend boek dat ik graag eens wilde lezen. Kijk hier naar waarom hij dit boek schreef.

Leuk hè, hij probeert je gewoon over een aantal zaken te triggeren en slaagt daar nog in ook. Dus snel gekocht bij Selexyz Kooyker op de Breestraat.

Daarna fiets gestald en ja, waar ook, de Leidse Kunstroute wat dit weekend. Helaas geen tijd om al dit grote kunstaanbod te bekijken, maar toch wel even binnen gelopen bij Galerie Zône in de Nieuwsteeg. Heel mooi keramiek werk van Annica Delfos, een dorpsgenote. Ze maakt echt heel fraai keramiek werk dat verder gaat dan het gebruikelijke keramiek. Hier een voorbeeld.

Ik weet niet welk gevoel zoiets bij jullie oproept, maar dit werk dat “Marching for Change” heet, vind ik in ieder geval heel speciaal. Als een kudde lopen voor verandering, gevangen in een soort netwerk, verschillende gezichten dus verschillende personen, maar wel allemaal dezelfde kant op. Zoals Obama oproept tot ‘change’ en wij dan allemaal eenzelfde gewenste richting gaan lopen.

Toch een beetje ongemakkelijk gevoel of lopen we stomweg toch wel “the leader’s way”. Je mag het zelf zeggen.

En uiteindelijk kwamen we dan waar we eigenlijk wilden zijn, het terras van Sociëteit De Burcht. Lekker relaxed in het zonnetje, oh nee dat was er net niet, maar het was wel lekker terrasweer. En voor de afsluiting van de zaterdagmiddag is dit helemaal niet zo slecht. En voor de culturele verheffing van de mens volgt vanavond nog een toneelvoorstelling in het Nationale Toneel in Den Haag. Ariane Schlüter en Porgy Franssen spelen daar “Ultimo” en ik ben erg benieuwd hoe ik dat zal vinden.