“We leven in een land van doen alsof. We doen alsof de verzorgingstaat een stabiel bouwwerk is dat met stutten en bijspijkeren overeind kan blijven, en verstikken zodoende het creatief nadenken over alternatieven. We doen alsof de overheid nog steeds bestuurder van de samenleving is, terwijl de overheid allang de greep op de bureaucratie heeft verloren en de bureaucratie de greep op de werkelijkheid.”

Dit zei Van Mierlo in 1985. Welk een visionaire blik had hij en heeft hij altijd gehad. Want toen zag hij al wat er mis is met de politiek en wat de afstand tussen het openbare bestuur en Jan met de pet veroorzaakt. Volgens mij geldt dit nog steeds.

D66 werd opgericht toen ik 17 jaar was. Een leeftijd, waarop je beeld van de wereld gevormd wordt. In die jaren begon het in de samenleving te broeien. De Beatles, Elvis Presley, een grotere vrijheid zat er aan te komen. We dachten dat de wereld voorgoed zou veranderen. D66 was daar een onderdeel van, hervorming van het politieke systeem. Maar uiteindelijk bleek de werkelijkheid zijn eigen weg te kiezen, onafhankelijk van welke politiek dan ook.

D66 probeert in Leiden nu weer een aardige politieke noviteit. Het vernieuwen blijft de jongens en meisjes van die partij toch in het bloed zitten. Ik hoop van harte dat het ze lukt om de werkelijkheid een beetje dichter bij het bestuur van de samenleving te brengen. Als dat lukt, dan gaan we met zijn allen bij het Glazen Huis zingen, eind van het jaar op het Stadhuisplein (hoop ik stilletjes).

Maar Van Mierlo was een intens mens. Jammer dat hij er niet meer is. Ik zal hem missen.