De eerste Leidse Salon

Vandaag stond ik voor de keus om naar het voetbal van mijn cluppie Bernardus te gaan, of iets cultureels te doen in Leiden. Het werd de eerste Leidse Salon, een talkshow over de wereld van de kunst, wetenschap en politiek. Deze eerste Salon vond, in het kader van het Museumweekend, in De Lakenhal plaats. De vaste talkshowhost is Onno Blom, Leids schrijver en bekend als biograaf van Jan Wolkers.

Waarom een Leidse Salon? Omdat Leiden een rijke traditie heeft van literaire genootschappen, disputen en bijeenkomsten waar verhitte discussies werden gevoerd over de actualiteit en waar men elkaar gedichten en verhalen voorlas. Denk alleen al aan het fameuze genootschap Kunst Wordt Door Arbeid Verkregen, opgericht in 1776, waar Willem bilderdijk zijn eerste gedicht schreef en dat tot een bolwerk van Patriotten zou uitgroeien voordat de prachtige vergaderzaal bij de kruitramp in 1807 in puin werd gelegd.

Zo staat het op het papier dat deze zondag op iedere stoel ligt in de bovenzaal van De Lakenhal. Een mooie ambiance voor een Salon, dit gebouw uit 1640, nog ontworpen door Arent van ‘s Gravensande.

De eerste gasten van deze Salon zijn Nico Dijkshoorn, Willem Otterspeer, Elze ‘t Hart, Maurice Braspenning en de muzikale ondersteuning is van Elske DeWall. De eerste gast die aan tafel mag komen is Nico Dijkshoorn, schrijver, dichter, tv-bekendheid ook nog begeesterd muzikant. Hij leest twee fragmenten uit zijn boeken voor, waaronder een hele mooie over het museumbezoek. Daarin beschreef hij zijn nachtmerrie dat hij aan de suppoost moest gaan uitleggen waarom er geel in een schilderij zat. Een hilarisch verhaal, geheel in Dijkshoorn stijl. Daarna een kort gesprek met Onno Blom over zijn pre-Leidse tijd.

Vervolgens was het de beurt aan Elze ‘t Hart, de gloednieuwe D66 politica die met groot geweld de Leidse gemeenteraad binnen denderde. Ze vertelde altijd als klein kind al geïnteresseerd te zijn in de politiek en, na een opmerking van een goede vriend, lid te zijn geworden van de Jonge Democraten. En dan wordt je ook automatisch lid van D66. Begeesterd door politieke gesprekken en debatten ging ze helemaal los in de Leidse afdeling. En ineens stond ze daar zo maar op de tweede plek bij de verkiezingen, een beetje onverwacht. Elze wil Leiden opstuwen in de vaart der volkeren en de stad nog leuker maken dan die al is. Maar, nee, een beroepspolitica wil ze niet worden, zei ze aan het eind. Want ze wil straks wel een gewone baan als ze is afgestudeerd.

Daarna was het de beurt aan Willem Otterspeer, hoogleraar universiteitsgeschiedenis en biograaf van o.a. W.F. Hermans. Hij begon met een verhaal over een promotie in de 16e eeuw toen de universiteit net was gesticht. Blijkt dat de promotiekansels, twee stuks, die er nog staan dateren uit die tijd. Dat zijn nog de enige oude kansels in Nederland. Afstuderen was toen een dure aangelegenheid. En de universiteit was wereldberoemd en had tenminste vijftig procent buitenlandse studenten, die kwamen voor de beroemde hoogleraren. Vervolgens kwam ook nog zijn werk over W.F. Hermans aan de orde, de biografie verschijnt over twee jaar en omvat 600 pagina’s.

De laatste gast was Maurice Braspenning, een beeldend kunstenaar die werkt vanuit Haagweg 4. Maurice heeft op een gegeven moment de ouderwetse schoolborden ontdekt en maakt hier hele eigen kunst mee. Hij schildert op het zwarte schoolbord en gebruikt boorgaatjes, bandschuurmachine en andere apparaten om een geheel eigen effect te realiseren. Daardoor ziet zijn kunst er donker en dreigend uit, terwijl hijzelf een hele aardige en aimabele man en vader is. Maar het werken op deze manier geeft hem wel een geheel eigen stijl. Overigens kreeg je wel een beetje het Dijkshoorn museumgevoel terug, zoiets van uren naar een doek staren en nog niets zien, behalve een man met snor.

Het geheel werd omlijst met de muziek van Elske DeWall, een nieuwe ster aan het popfirmament. Elske speelde akoestisch, ze heeft een dijk van een stem en als je haar wilt horen moet je hier zijn.

Al met al een leuke middag, boeiend, leuke gasten, fraaie omgeving, riekt gewoon naar meer. En dat kan, 30 mei is de volgende Salon en daarna volgen nog 26 september en 28 november. Op de lijst staan nog de schrijver Christiaan Weijts, conservator Jori Zijlmans, muzikanten Bert v.d. Brink en Oene Geel, geluidskunstenaars Catherine van Campen en Bente Hamel, kunstenaar Koen Hauser en journalist Gijsbert van Es.

Dat ziet er zeker leuk uit en misschien komen we elkaar nog wel eens in de Salon tegen. Enne, mijn cluppie Bernardus heeft dus gewoon met 1-5 van Floreant gewonnen.