Mijn voorbije tijden in Leiden

Klinkt een beetje alsof er iets afloopt. Maar dat is niet zo, het zijn gewoon de afgelopen weken. Want het was weer druk en zo ontbreekt vaak de tijd om even een snel blog te schrijven. Dus is dit een inhaalslag, of heet het dan een inhaalblog. Daar gaat ie dan….
Eind maart liep ik de Textielroute, althans een deel daarvan. In het kader van het Textielfestival waren er heel veel plaatsen in Leiden waar iets met en van textiel was te vinden. Zo kwam ik in het Museum Het Leids Wevershuis op de Middelstegracht. Een eeuwenoud pandje, druk bevolkt met ronddwalende textielbezoekers. De stad was er vol van.

En zo kwam ik erachter dat er met textiel werkelijk van alles gedaan kan worden. Je kunt er, naast allerlei kleding, portretten mee maken. Je kunt er abstracte kunst mee maken, je kunt het combineren met allerhande materialen en telkens val je van de ene in de andere verbazing. Alle foto’s vind je hier.

Op weg naar het Textielfestival viel ons oog op het Sint Anna Aalmoeshuis, dat ook aan de Middelstegracht ligt. HW en eega hadden dit nog nooit verkend en groot was onze verrassing toen we er binnen kwamen. Het bleek een hofje waarvan de bouw al in 1492 is gestart en je vindt er een aantal oude schilderijen uit de 16e en 17e eeuw. Maar ook het oudst bekende gebrandschilderde glas in Nederland (uit 1530). En de oorspronkelijke kafuizel van de priester die sinds 1574 op de vliering verborgen bleek kun je ook bezichtigen. Ook het altaar stamt al uit oude tijden en is zelfs het oudste altaar van Noord-Nederland, ingewijd in 1509.

Een week eerder vond er in de Pieterskerk het Colour Your Mind Festival plaats. Helaas kwam de HW met eega daar een beetje te laat aankakken, want er werd al druk ingepakt. We konden nog net de afsluiting meepakken, onder andere met het gospelkoor Living Words. Dat kwam omdat HW met eega eerder op de dag was aangeschoven in boekhandel Kooyker (dat Selexyz laat ik maar weg, is zo’n moeilijk woord), alwaar schrijver/dichter Nico Dijkshoorn werd geïnterviewd door Jochem Myjer. Dat waren een verrukkelijke drie kwartier met twee heerlijk humoristische heren in de hoofdrol.

Weer een dag eerder was de HW op de Beestenmarkt om de aftrap van “Leve de Vaarwegen en Waterlinies!” bij te wonen. Een gebeurtenis die gepaard ging met kanonsgebulder en met uit de hemel stortende regenbuien. Maar het was een echt spektakel, met vuurspuwers, werklieden, oude ambachten, een stukje theater, zang en nog veel meer. Alle foto’s kun je hier zien.

Nog weer een week eerder, half maart was dat, kon je met het Boekenweek geschenk een dag gratis door Nederland sporen met de NS. HW en eega besloten om hier goed gebruik van te maken en de oude gemeente Hoorn eens te gaan bezoeken. En dat was een aangename surprise, want Hoorn bleek een hele fraaie oude binnenstad te hebben met prachtige panden en ook nog eens een oude haven. Hoorn is natuurlijk een stad die in de Gouden Eeuw een glorietijd kende, vandaar al dat moois. Uiteraard zijn we trots op het mooie Leiden, maar de Hoornaar mag ook trost zijn op zijn/haar stad.

Midden in de stad, op dat prachtige plein de Rode Steen, kijkt een trotse Jan Pietersz. Coen uit over Hoorn. Met op de achtergrond het huidige Westfries Museum, dat uit 1632 stamt en toen de vergaderzaal was van de Gecommitteerde Raden van West-Friesland en het Noorderkwartier. Meer foto’s uit Hoorn en het Affichemuseum kun je hier vinden.