Voor het eerst dit jaar had ik bedacht dat ik wel weer eens recht had op een paar vrije dagen. Geen mooiere gelegenheid dan na de dag der Bevrijding daar eens twee dagen aan vast te plakken. Dat betekende in mijn gedachten vijf, jawel VIJF vrije dagen achter elkaar. En ik wilde die dagen vooral gebruiken om weer eens wat cultuur op te snuiven. Dat moest ik dan wel alleen doen, want Eega heeft aanzienlijk minder vrije dagen dan ik heb. Maar Eega bleek al vanaf het begin van de week ziek, verkouden, koortsig, komt waarschijnlijk door de herfst. Maar goed, ik ging maar eens naar Rotterdam. Juist op de dag dat Feyenoord tegen Ajax moest spelen.

De Kunsthal was mijn doel. De Kunsthal is een prachtig gebouw, waar altijd zo’n vier of vijf tentoonstellingen tegelijkertijd zijn. En dat is altijd een pure vreugde, grote namen, kleine namen, maar altijd veel fraais. Zo ook dit keer. Bij aankomst gauw naar de ‘kelder’ gedoken want daar was een foto expositie van René Burri. Burri is een beroemd Zwitsers fotograaf, lid van het Magnum collectief.

Hij is beroemd geworden met zijn foto van Che Guevara, die ik hier niet laat zien. Wel zie je boven een favoriet van mij, een prachtige oorlogsfoto (voor zover deze prachtig kunnen zijn natuurlijk). Burri was bevriend met veel kunstenaars, onder andere met Picasso, Tinguely en Corbusier. Hij fotografeerde hen werkend, hiernaast zie je een foto van een werkende Alberto Giacometti. Burri is vooral een seriefotograaf, zo vertelt hij een verhaal. Dit in tegenstelling tot een fotograaf als Cartier-Bresson, die alleen kiest voor het moment suprême. De vele foto’s die er hangen zijn echt de moeite waard.

Daarna gauw naar boven, naar de grote hal, de Daglichthal. Die is heel speciaal ingericht voor “Binnenste Buiten”, een bijzondere samenwerking met Boymans. Vier delen, ‘White Cube’, ‘Van Plint tot Plafond’, ‘Speelruimte’ en een ruimte die door bezoekers is ingericht.

Hiernaast zie je drie stukken in ‘Speelruimte’, waar schilderijen associatief zijn opgehangen. Het vertrekpunt is het meest linkse werk, “La Commode” van Kees van Dongen. Het gele interieur van Van Dongen wordt gespiegeld in het expressionistische schilderij er naast, “Huisje van Kafka” van Hendrik Werkman. En daarnaast zie je dan weer een donker, angstaanjagend stuk van Constant. En zo associeer je daar maar door. Intrigerend, met mooie werken van o.a. Matisse en Van Gogh.

De hele tentoonstelling bestaat uit 1200 werken uit de depots van Boymans. Veel stukken dus die je normaliter nooit ziet. En de Kunsthal heeft de muuroppervlakte verviervoudigd voor deze tentoonstelling om zoveel mogelijk te kunnen laten zien. Nog te zien t/m 16 mei, dus snel zijn!

Een andere tentoonstelling in de Kunsthal is van de Rotterdamse Katinka Lampe. Het is haar eerste grote overzichtstentoonstelling onder de naam “Kate, Bob & Luca”. Lampe maakt portretten van voornamelijk jonge mensen, en geeft er een eigen ‘twist’ aan. Zo krijgen de portretten iets afstandelijks, iets aparts. Hiernaast zie je drie portretten van kinderen, waarbij de ogen van het bovenste kind en de rode mond van het onderste kind opvallen. Daartussen in een portret van een onschuldig meisje. Ik heb hier een poosje naar staan kijken omdat dit onverwacht allerlei associaties in je hersenen losmaakt. Is er een band tussen die drie? Waarom zijn die lippen bloederig rood? Waarom staat het meisje tussen de ogenschijnlijk jongens in, betekent dat iets? Antwoorden op die vragen vindt je natuurlijk niet, maar het zet je bovenkamer wel even aan het werk. Heel bijzonder!

Verder was er nog keramiek van Boymans te zien, evenals de indrukwekkende fototentoonstelling van Jan Banning, “Troostmeisjes”. Ook heel erg de moeite waard.

Een middag dus met heel veel indrukken, een vol hoofd en nog meer foto’s. Alle foto’s kun je hier zien.

Vermoeid kwam ik bij Rotterdam CS zingende Feyenoordsupporters tegen, die nog niet wisten hoe het zou aflopen. Zelf kwam ik eigenlijk ziek thuis, met een zware verkoudheid en koorts ging ik de Eega achterna. En dat was best wel vervelend voor die paar vrije dagen.