Deze week is het jaarlijkse Leids Film Festival weer begonnen en staan Trianon en het Kijkhuis weer helemaal bol van de interessante en leuke films. Vooral veel nieuwe films, voorpremières en dit jaar voor het eerst met een nieuwe competitie, de Iron Herring International Competition. Met zelfs een heuse hoofdprijs van 10.000 euro voor een distributeur, die de winnende film wil uitbrengen in het bioscoopcircuit.

Dinsdag was de aftrap, met rode loper en al, met de première van de nieuwe Woody Allen, “You Will Meet a Tall Dark Stranger”. En natuurlijk met een groot feest voor sponsoren, vrijwilligers, medewerkers, filmbobo’s et al.

Woensdag begon het feest voor de gewone filmkijker. Maar die dag had ik zelf een reuze geslaagde reünie met oud-studiegenoten van de opleiding Overheidscommunicatie. En dat betekende dat ik alle films moest proppen in vier dagen, van donderdag tot en met zondag. Et bien, daar staan dan ook welgeteld 15 (vijftien) films op mijn programma.

FILM 1: “Tamara Drewe”

Regie: Stephen Frears. Met o.a. Gemma Arterton, Roger Allam, Tamsin Greig, Bill Camp en Dominic Cooper. Naar een stripverhaal van Posy Simmonds.

Tamara Drewe is een jonge, ambitieuze vrouw die er na een neusoperatie zeer appetijtelijk uit ziet. Ze keert terug naar het Engelse dorpje waar ze vroeger woonde en waar het huis van haar overleden moeder nog staat. Daar komt ze weer oude bekende tegen, zoals het echtpaar Hardiment, de oude buren, en haar vroegere jeugdvriendje Andy.

Nicholas Hardiment is een succesvol schrijver van flut detectives en samen met zijn vrouw runt hij een schrijvershotel. Daar kunnen schrijvers in alle rust werken, maar de komst van Tamara Drewe verandert alles.

“Tamara Drewe” is een echte Engelse comedy met vreemde typetjes, mooie landschappen, romantische verwikkelingen en misverstanden, ongelukken, toestanden. En dat alles met veel plezier gespeeld door een typisch Engelse cast. Britse humor, uitstekend geschikt om een festival mee te starten. Maar geen hoogvlieger, geen uitschieter.

Mijn waardering: een ruime voldoende, een 7.

FILM 2: “The Disappearance of Alice Creed”

Regie en scenario: J. Blakeson. Met Gemma Arterton, Martin Compson en Eddie Marsan.

In het begin zien we twee mannen, een oudere en een jongere, die allerlei spullen inkopen in een bouwmarkt. Het blijkt dat ze daarmee een kamer in een huis isoleren, de deuren helemaal ontsnappingsproof maken. Ze stelen een bestelbus en doen daar hetzelfde mee. Wat zijn ze van plan? Welke duistere plannen hebben deze twee?

Even later ontvoeren ze een jonge vrouw, op klaarlichte dag. Ze wordt opgesloten in de geïsoleerde kamer. Het blijkt al snel dat het de twee mannen om losgeld gaat. De jonge vrouw, Alice Creed, is de dochter van een rijke man.

In het begin gaat alles naar wens, maar de jonge man begint wat scheurtjes te vertonen in zijn gedrag. Is hij een softie of speelt er meer? En hoe is de verhouding eigenlijk precies tussen die twee mannen? Allemaal vragen waar de film langzaam antwoord op geeft. En waarbij de kijker voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. Telkens komt er weer een nieuwe verrassing en langzamerhand weet je niet meer hoe het verder zal gaan.

Ik vond het een ijzersterke thriller, met volkomen onverwachte plotwendingen, waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten. En heel bijzonder, de film telt slechts drie acteurs. Zij slagen er in, samen met de regisseur, om een volkomen geloofwaardig en spannend verhaal neer te zetten.

Mijn waardering: een goede en spannende thriller, een 8.

FILM 3: “Copacabana”

Regie en scenario: Marc Fitoussi. Met o.a. Isabelle Huppert, Aure Atika, Lolita Chammah en Jurgen Delnaet.

Isabelle Huppert speelt een glansrol in dit komisch-romantische drama. Ze is een vrouw die is blijven hangen in de idealen van de hippietijd. Non-conformistisch in uiterlijk en gedrag komt ze nergens aan de slag en als ze al eens een baantje heeft, dan loopt ze meestal na een paar weken weg want het is allemaal veel te ‘burgerlijk’. Haar dochter Esméralda heeft inmiddels genoeg van haar gedrag en als ze wil gaan trouwen, is haar moeder Babou niet welkom. Eigenlijk schaamt Esméralda zich voor haar moeder, maar ze houdt nog wel van haar.

Babou wil bewijzen dat ze wel wat kan en zoekt naarstig naar een baantje. Zo komt ze in Oostende terecht als verkoopster van ‘time-sharing’ appartementen. En het blijkt dat ze daar een commercieel neusje voor heeft, want ze doet het geweldig. Tussendoor heeft ze nog een verhouding met een Oostends havenarbeider en helpt ze een dakloos paar ‘s nachts aan onderdak. Eigenlijk is Babou een best mens, ze wil alleen niet zo binnen alle burgerlijke kadertjes passen. Een beetje vrijgevochten ziel, die het moeilijk heeft in onze maatschappij. Maar uiteindelijk komt alles goed, wint ze bij in het casino, trouwt haar dochter en gaat ze zelf op stap met een Braziliaans dansgezelschap.

Mijn waardering: een heerlijke film, ontroerend, confronterend en met een geweldige Isabelle Huppert, een 8.

FILM 4: “L’Autre Monde”

Regie: Gilles Marchand. Met o.a. Grégoire Leprince-Ringuet, Pauline Etienne en Louise Bourgoin.

Gaspard en Marion zijn jong en verliefd op elkaar. Zij wonen allebei nog thuis. Op een dag vinden ze een mobieltje. Daar staan allerlei raadselachtige boodschappen op van Audrey en Dragon. Onze twee jong geliefden besluiten om uit te vinden waar de boodschappen over gaan. Zo komen ze erachter wie Audrey en Dragon zijn en volgen ze deze twee de heuvels in. Daar komen ze erachter dat Audrey en Dragon een zelfmoord plannen. Dragon is dood, maar Gaspard redt Audrey op het nippertje.

Gaspard is geïntrigeeerd door de mooie blonde Audrey. Hij komt er achter dat zij en Dragon een internetgame speelden, ‘Black Hole’. Hij gaat dat ook spelen en komt Audrey daar opnieuw tegen, als avatar. Intussen versloft zijn relatie met Marion, waar hij nog eenmaal een hartstochtelijke nacht mee doorbrengt. Dan dumpt hij haar en gaat achter Audrey aan.

Maar virtuele werelden zijn anders dan de echte wereld. Daar komt Gaspard hardhandig achter en hij ontsnapt op het nippertje aan een ‘zelfmoord’.

De film is een mix tussen geanimeerde beelden en gewone filmbeelden. In die zin is het een aardig experiment. Tegelijkertijd is het een waarschuwing voor de virtuele werelden, die voor onverwachte verrassingen kunnen zorgen. Maar de film duurt te lang en gaat op een gegeven ogenblik vervelen. En dat is nooit goed voor de kijker, die dan afhaakt.

Mijn waardering: een interessant experiment, met een sterk begin maar dat de aandacht niet vasthoudt, een 5.