Park Cronesteijn, 10 minuten lopen vanuit de stad. een prachtig rustig natuurgebied. De eerste foto is van het Plantsoen, het fraaie singelpark dat om de hoek van ons huis ligt. En de boomhut is op de Cronesteijnkade. Zo zie je maar dat de jeugd nooit verandert. Lees verder Een herfstige wandeling in Park Cronesteijn
Een week geleden is het nog maar, het 6e Leids Film Festival. En zoals altijd was het weer een knus en intiem festival. Geen grotestadsfestival, maar een kleinere variant. Ik moet zeggen dat ik dit jaar over het algemeen heb gesmuld van de films, die ik heb gezien. Ik heb ook heel veel films niet gezien. Zoals die uit het programma “Camera Japan” of de … Lees verder Het Leids Film Festival – een terugblik
Zondag, de laatste dag al weer van het Leids Film festival. Een goede reden om deze dag eens flink uit te pakken met vier films.
Kamen, een kunststudent, krijgt bericht dat zijn vriend is overleden. Hij gaat liftend op weg naar diens woonplaats. Net buiten Sofia krijgt hij ongevraagd gezelschap van het jonge meisje Avé. Ze krijgen samen een lift en onderweg vertelt zij allemaal leugentjes over hen beiden. Dat houdt ze voortdurend vol. Zo ontwikkelt zich een Bulgaarse road-movie door een lelijk landschap.
Zolang de twee samen reizen zit er vaart in het verhaal, samen met wat humor. Maar vanaf het moment dat ze bij het huis van de vriend aankomen, vertraagt het verhaal. Daarmee verdwijnt de spanning. De opbloeiende verhouding tussen Kamen en Avé kan dit niet meer opvangen en de film dooft dan ook als een nachtkaars, zachtjes vlakkerend. En passant komen we nog wel te weten waarvoor Avé eigenlijk op de vlucht is. Of is het een zoektocht?
Mijn waardering is een 6. Lees verder “Leids Film Festival – mijn vijfde en laatste dag”
Zaterdag, een dag om veel films te gaan zien. Al drie films gereserveerd, maar er zit nog een gaatje tussen. Wellicht de kans om “Uber uns all” te zien, maar die blijkt al helemaal vol te zitten. Want, beste lezers, het is hartstikke druk bij het Leids Film Festival. Blijft dus gewoon bij drie films op deze mooie dag.
Ik heb me altijd afgevraagd wat ouders doormaken van een kind, dat een zinlose moordpartij begaat. Zoals de schietpartij in een Alphens winkelcentrum of op een school, zoals regelmatig voorkomt. Wat doet dat met je als ouder, hoe kijk je dan tegen je eigen ‘vlees en bloed’ aan.
Dat is het onderwerp van We Need to talk About Kevin, een uiterst ongemakkelijke film, ‘utterly disturbing’ zouden de Engelsen zeggen. Lees verder “Leids Film Festival – mijn vierde dag”
De derde dag al weer, drie films gedaan en nog velen te gaan. Vrijdag, altijd een drukke dag, was er slechts plaats voor één film. Maar wat voor film was dat!
Tyrannosaur is de eerste grote film van de bekende Engelse acteur Paddy Considine. Met, zoals het in de beste Britse traditie hoort, een aantal ijzersterke karakteracteurs. Het is ook een film in de Britse sociaal-realistische stroming, bekend van mensen als Mike Leigh en Ken Loach.
De film begint keihard. Joseph (Peter Mullan) komt dronken en zwaar gefrustreerd uit een bookmakerskantoor. Buiten ligt zijn hond op hem te wachten. Totaal gefrustreerd geeft hij zijn hond een geweldige doodschop. De reactie in de zaal is direct, afwijzend, bijna kokhalzend. Feitelijk was Joseph gek op zijn hond, zijn enige maatje nog op deze droevige wereld. Lees verder “Leids Film Festival – mijn derde dag”
Gisteren begonnen met één film, dan moet je het tempo ietwat opvoeren. Vandaar vandaag twee films.
Margin Call was de openingsfilm van het festival, een grote Amerikaanse bioscoopfilm die 10 november gaat draaien. Een thriller met veel bekende acteurs en de debuutfilm van regisseur J.C. Chandor. De film is een visualisatie van de recente financiële crisis, waarbij je een blik kunt werpen op hoe de mensen in die wereld denken en handelen. Een film op het goede moment dus.
De film begint met een modern angstbeeld van veel mensen. Je wordt vriendelijk verzocht even mee te lopen, waarna je te horen krijgt dat je per direct bent ontslagen. Pak je spulletjes maar in en en passant krijg je de mededeling dat je nog zes maanden de helft van je salaris krijgt en ook nog verzekerd bent. Je telefoon, pasje en inlogcodes zijn per direct geblokkeerd. Lees verder “Leids Film Festival – mijn tweede dag”
Gisteravond begon het Leids Film Festival met een besloten voorstelling van de film Margin Call, een thriller met Kevin Spacey en Jeremy Irons die 10 november in de bioscopen komt. Maar vandaag begon het filmfestival voor mij, heel bescheiden met één film. Uiteraard gaat zich dat de komende dagen uitbreiden, inmiddels zijn negen films gereserveerd.
Ik zal de komende dagen verslag doen van de door mij bekeken films. Dus als je ook een filmliefhebber bent, dan ga je hier over nieuwe films lezen. Hou je niet van films, dan kijk je gewoon door het raam naar buiten, want daar speelt de film des levens zich elke dag opnieuw af.
Enne, er zijn nog kaartjes voor veel films dus je kunt ook gewoon zelf nog gaan.
Lees verder “Leids Film Festival – mijn eerste dag”
Bestaat er zoiets als mooi verdriet. Ik weet het niet, maar deze vraag kwam bij mij op toen ik een paar dagen geleden bij een begrafenis was. Natuurlijk was het daar heel erg verdrietig, want het overlijden was plotsklaps en veel te jong. Meestal komen wij dan niet verder dan een aantal clichématige uitdrukkingen, omdat het zo vreselijk moeilijk is om de goede woorden te … Lees verder Mooi verdriet
“Midnight in Paris” is zeker één van de betere Woody Allen films van de laatste jaren (“Vicky Cristina Barcelona” hoort daar ook bij). Zoals de naam al zegt is de film een liefdesverklaring aan Parijs. De film begint minutenlang met beelden van een zonnig Parijs, die overgaan in beelden van een regenachtig Parijs. Dan komen we terecht bij Gil (Luke Wilson) en Inez (Rachel McAdams). Gil is helemaal gek van Parijs en verklaart zelfs van een regenachtig Parijs te houden.
Gil, een scenarioschrijver uit Hollywood, en Inez zijn met haar rijke ouders op bezoek. Haar vader John is voor zaken in Parijs en dochterlief mocht met haar vriend lekker mee. In het hotel trekt Gil direct van leer tegen zijn aanstaande schoonvader en plaatst hem op typisch Allensiaanse wijze in een super conservatieve hoek. Zo’n dialoog is Allen’s handelsmerk.
Lees verder “Net gezien: “Midnight in Paris” van Woody Allen”
Even een korte melding tussen door. Vorige week viel er een brief op de mat van het onvolprezen onderhoudsbedrijf, dat zich tooit met de geuzennaam “Toonaangevend in Totaal Onderhoud”. In die brief stond vermeld dat het bedrijf op maandag 26 september zou komen voor de installatie van de juiste ramen, met aansluitend schilderwerk. Dus optimistisch als ik ben zat ik vanochtend klaar om de werklieden … Lees verder Update 3: efficiënte onderhoudsbranche
