Vanochtend werd bekend dat Coen Moulijn was overleden. Coen Moulijn was een speler waar ik beelden van mee draag uit mijn jeugd. Mijn vader was vroeger een verdienstelijk speler, die in de jaren 40 op het hoogste niveau voetbalde. Daardoor kreeg ik voetbal met een paplepel ingegoten. Al vroeg ging ik achter op de fiets of met de autobus mee, iedere zondag, richting een Twents voetbalveld.

Mijn vader was een groot fan van de ‘arbeidersvereniging’ Feyenoord, dus ben ik dat ook. Zo ben ik opgegroeid. Als kind ging ik al eens logeren bij kennissen in Rotterdam en dan werd steevast een bezoek aan de Kuip gebracht. Zo heb ik Coen Moulijn ook zelf als kind eens zien voetballen. Niet dat ik daar zo bewust voor koos, maar toch… ik heb hem zien spelen.

Maar toen ik in 1963 naar Leiden verhuisde, hadden we thuis ineens een televisie. Jawel, zo’n grote kast waar ook voetbalwedstrijden rechtstreeks op werden uitgezonden. En daar zagen we Feyenoord in de gloriejaren, roemruchte wedstrijden, zoals tegen Benfica (wie herinnert zich niet de boottocht) en Real Madrid. Onderstaande link is een krantenartikel over een memorabel ogenblik uit de wedstrijd tegen de geweldenaren uit Madrid. Daar gebeurde iets wat ik me nog heel goed kan herinneren.

08 september 1965- Kom niet aan Coen Moulijn!.

En natuurlijk maakt Coen deel uit van het beste Feyenoord elftal aller tijden. Een groot voetballer en een sympatiek, gewoon mens is heen gegaan. Zijn spel blijft voor altijd in mijn herinnering.