Vandaag is Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Ik was mij daar niet van bewust, ondanks vroege Twitterberichten in de ochtend. Want daar ging het al volop over Blue Monday.
Zoals te doen gebruikelijk had ik geen idee waar men het over had. Blue Monday is ook een liedje van New Order, maar bij mij maakte het meer iets los van ‘Stormy Monday’. En dat kende ik van Manfred Mann (wie kent ze nog) uit 1965 van de LP ‘Mann Made’.
Maar goed, tijdens het kijken naar Eén Vandaag kwam ik erachter wat Blue Monday was. En ja, vandaag was voor mij een sombere dag. Ik was slaperig, ondanks een goede nachtrust. Maar een voorteken had het verkeer vanochtend moeten zijn, want bij Leiderdorp reed ik een flinke file in. Normaal kan ik daar gewoon altijd doorrijden, maar nu ging het voetje schuifelend en tergend langzaam.
Daarna kwam werk. Daar wilde ik het liefst het moede hoofd neder leggen, maar helaas ging dat niet. En zo verstreek de dag langzaam, nog een evaluatie-overlegje in Alphen tussen door. En toen was het tijd om weer richting Leiden te gaan. Het begon al weer te schemeren en tot overmaat van ramp vergat ik ook nog lampen te kopen ter vervanging van niet werkende exemplaren.
Kortom, het was een suffe dag en of dat nu door Blue Monday kwam of niet, het bleef een suffe dag.
Maar om jullie toch even op te vrolijken nu het muziekje van Manfred Mann, ‘Stormy Monday’. En na dit liedje komt alles weer goed, toch?
Ik houd wel van oudere muziek.
En ook deze muziek vrolijkt mij op een vreemde manier iets op.
Vriendelijke groet.
Ik heb er gelukkig geen last van gehad, nou ja misschien met opstaan maar verder niet:-)
Ennuhh laat Fyenoord nu maar schieten woensdag vanaf ongeveer half elf moet je echt in de Waag zijn. 🙂 Kijk morgenavond maar op mijn log dan snap je het helemaal.
Ja, zo’n blauwe foto gaat er wel in bij mij , vind hem nogal aantrekkelijk om naar te kijken.
Heb zelf van het blauwe niets meegekregen deze dag, of het zou moeten zijn dat ik maar niet goed wakker kon worden, waar ik dan maar even aan heb toegegeven (ja, als het kan, kan het).
Eenmaal wakker en running (niet alleen spreekwoordelijk) bleek deze dag een eitje.
Het enige korte minidipje was een steelse blik op de weegschaal met de constatering dat mijn gewicht een absoluut hoogtepunt bereikt had.
Nu heb ik dan nog wel eens de lakonieke gedachte . . . oh daar kan nog wel wat bij . . echter hedenochtend was duidelijk dat het zo niet verder kon.
Er kan . . . echter weleens sprake zijn van ‘ouwe poep’ (dat heb ik een (niet de mijne) dame weleens horen zeggen toen ze net van het toilet afkwam) en dan weeg je zomaar een stukje zwaarder.
Echter gezien mijn leef- , drink- en eetgedrag moeten het wel echte kilo’s zijn.
Om in het hardlopen te komen vandaag duurde lang, wat er mee te maken heeft dat ik dit al zo lang zo nauwelijks praktiseer.
Beste HW
Gezien je recente wandelingen moet ik je erop wijzen dat je lichaam nu vraagt . . . zelfs dwingend verlangt – naar die noodzakelijke beweging die je zelf in gang hebt gezet.
Vooruit met die geit . . and let the blues walk your shoes.
Zachi
Mooie blauwe foto. Ik heb geen idee of deze (mon)day meer blue was dan anderen. Ik voel het niet. Hoop dat dinsdag weer een prettiger dag is
Ikzelf was wat katerig, op blue dit jaar….net zo duf als jij dus, zo niet duffer!