Vrienden, gisteren heb ik voor het eerst ‘The Voice of Holland’ gezien. U weet wel, dat ontzettend populaire tv-programma waar nieuw talent zich presenteert. En ik moet zeggen, ik was verbaasd of liever gezegd, verwonderd. Wat maakt het dat ruim 3,5 miljoen Nederlanders massaal naar dit programma kijken.
Want, lieve kijkbuiskinderen, wat is het eigenlijk. Een ouderwetse talentenshow, waar onbekende medelanders hun vocale kunsten mogen vertonen. Geplaatst in een super kitscherig, schreeuwerig decor waar de ogen spontaan pijn van krijgen. Je moet wel even knipperen om al het geknipper de baas te worden. Oogsgewijs gezien dan, natuurlijk. Twee personages, die het geheel aan elkaar mogen praten en een “Red Room”, een soort ongewisse ruimte backstage waar de kandidaten gezellig met elkaar de competitie heel vriendelijk niet aangaan.
De kandidaten zijn naar elkaar toe gegroeid, een soort vriendenclub geworden. Zoiets als Sjors en de Rebellenclub. Fout, mensen, helemaal fout!! In een competitie gaat het om de eerste plaats en wil je je tegenstander vloeren, knock out slaan. Niet oppeppen of zo. Dat is dus totaal ongeloofwaardig, maar voor de show moet het.
De presentatoren doen hun best om ons, argeloos kijker,alles zo mooi mogelijk, in totale pais en vree, voor te schotelen. De kandidaten zelf doen hun best, sommigen ietwat bibberig, anderen vol lef en bravoure. Ze moeten met een ‘ster’ een duet zingen, een eigen lied (wel een cover) doen en nog wat zingen. Ze proberen het zo goed mogelijk te doen. Aardige stemmen, niet meer dan dat. Zeker geen toppers in de dop, daarvoor vind ik de stemmen toch wat ietwat aan de magere kant. U mag hier overigens met mij van mening verschillen.
Waarom kijken dan toch zoveel mensen naar een matig programma. Is het het afvalprincipe, kunnen kijkers zich vereenzelvigen met een kandidaat, het kunnen stemmen (à raison van € 0,80 per sms, wie wordt daar rijk van?), het showelement of al deze dingen samen.
Ik ben blij dat ik een keer heb gekeken. Dat heeft me er weer aan herinnerd dat ik eigenlijk nooit naar commerciële zenders kijk. En ik weet nu weer waarom. O ja, en ik ben ook nog vergeten naar ‘True Blood’ op Canvas te kijken. Dat is nog het meest erge, stommerd dat ik ben, shame on me.
Gemist.
Maar ook bij Uitzending gemist zal ik niet kijken …..
Beste HW
Ikzelf heb al jaren afgezworen om naar de commercielen te kijken. Ik kijk niet eens in de tv gids welke ongein ze allemaal uitzenden (al zal er best af en toe iets aardigs tussen zitten). Vroeger nam ik nog wel films op die de moeite waard leken en die ik dan kon doorzappen bij de reclames. Maar ze werden steeds inventiever die reclameblokken en de automatische detectie van de fraaie dvd recorder kon het niet meer aan.
Enfin ik ben een happy niet-commercieel kijker geworden indertijd en zal dan ook niet naar uitzending gemist gaan.
Men zegt weleens een land krijgt de regering die ze verdiend, en zo zit het vast ook met de tv. Maar ook dat is cultuur en in cijfers en aantallen zelfs met een grote C of K zoals je wilt.
ps.
Gisteren de Grote Ogen . . in R’dam bekeken. Eén grote stroom mensen ging aan deze schilderijden voorbij. Waren net op tijd voor de nog grotere drukte later op de dag. En inderdaad, zoals al vermeldt, zeer de moeite waard.
Ik was er dus niet bij!
Ik vond het verschrikkelijk. Toevallig heb ik er ook wat over geschreven en dat plaats ik straks op mijn weblog…
Ergens wel blij dat ik er niet naar kijk 🙂