Tradities zijn er om in ere te houden en daarom zaten HW en eega donderdag 27 januari in Rotterdam om daar achter elkaar een aantal films te bekijken. Vijf om precies te zijn, want de zesde film liep een beetje uit de pas met de treintijden van de NS. HW en eega hadden geen zin om rond twee uur ‘s nachts thuis te komen en de volgende dag weer om kwart voor tien weer in de filmzaal te zitten. Dus film nr. 6 werd even niet gezien. Wel jammer, want dat was “Black Swan”.

Film 1: “Attenberg” (Griekenland)

Regie en scenario: Athina Rachel Tsangari. Met o.a. Ariane Labed, Vangelis Mourikis en Evangelia Randou.

“Attenberg” begint met twee tongende vriendinnen, eentje moet het nog leren, de 23-jarige Marina. Vriendin Bella is bereid om het haar te leren. We volgen Marina, eigenlijk zonder context. Een echt verhaal is er dus nog niet. Maar langzaam leren we haar kennen. Haar vader, een architect, is haar enige familie. Sex heeft ze nog nooit gehad, mannen vindt ze maar vreemd. Maar langzaam realiseert ze zich haar beperkte leven. Ze ontmoet een man, haar vader gaat langzaam dood en stapje voor stapje wordt ze wereldwijs. Een prachtige ontroerende film over twee maffe meiden, die samen het leven ontdekken.

Mijn waardering: een ruime 7.

Film 2: “Meek’s Cutoff”  (VS)

Regie: Kelly Reichardt. Met o.a. Paul Dano, Will Patton en Michelle Williams.

‘Meek’s Cut’ begint als een Western. Huifkarren, die door de woeste natuur trekken. Langzaam wordt duidelijk dat ze de hoofdroute hebben verlaten, op advies van Meek, een soort gids. Maar het wordt ook duidelijk dat hij de weg niet meer weet. Ze zijn dus verdwaald, in de barre en droge woestijn van Oregon. Ze worden af en toe bespied, waarschijnlijk door een Indiaan. Later slagen ze erin om hem gevangen te nemen. Laten leven of doden, dat wordt het issue. Ze besluiten de Indiaan te laten leven, geven hem eten en water. Maar dan raakt het water ook nog eens langzaam op. Nergens water te bekennen, behalve een zout water meer. Geweldige landschappen, weinig dialoog, wel interactie tussen de personen. Een open einde, de Indiaan loopt weg terwijl hij ze naar een groene boom heeft geleid en dus water. Een western zonder schieten, die goed in beeld brengt wat mensen toen moesten doorstaan. Een hele mooie film in een geweldig landschap.

Mijn waardering: een 8 vanwege de stijl en het spel.

Film 3: “Blue Valentine” (VS)

Regie: Derek Cianfrance. Met o.a. Ryan Gosling, Michelle Williams en Faith Wladika.

“Blue Valentine” gaat over een nog jong echtpaar, waarvan het huwelijk is vastgelopen. Al in de eerste beelden wordt dit duidelijk. Met flashbacks krijg je te zien hoe Dean en Cindy elkaar ontmoet hebben, wat hun achtergrond is en hoe hun relatie zich ontwikkeld heeft. Beiden realiseren zich dat er onderweg in de relatie iets is misgelopen, maar geen van beiden is in staat om hier verandering in te brengen. Ze ondernemen dapper een poging, maar dit mislukt faliekant. Aan het eind weten beiden dat hun sporen niet meer gelijk zullen gaan lopen. Vrouwen en mannen komen kennelijk toch van een andere planeet. In het thema zullen heel veel mensen zich herkennen, want het is iets van alledag. Sluipenderwijs uit elkaar groeien. Ryan Gosling en Michelle Williams (Oscar nominatie) spelen de sterren van de hemel.

Mijn waardering: De AANRADER van de dag. Een vette 9 vanwege het schitterende acteerwerk.

Film 4: “Essential Killing” (Polen)

Regie: Jerzy Skolimowski. Met o.a. Vincent Gallo en Emmanuelle Seigner.

De bergen van Afghanistan, grotten, drie Amerikanen, een helikopter. De Amerikanen zoeken iets, horen wat in een grot en worden door een daar zittende Afghaan de lucht in geblazen. De Afghaan wordt gevangen genomen, gemarteld (“waterboarding”) en in een vliegtuig gezet. Landing ergens in Oost Europa, in de sneeuw. Tijdens transport ontsnapt de Afghaan en dan volgt een stukje à la ‘The Fugitive’. Hij wordt opgejaagd door de bossen, door de sneeuw. Hij raakt gewond, vermoord nog een paar mensen en vlucht en vlucht. Uiteindelijk belandt hij in het huis van een doofstomme vrouw, die hem helpt. Te paard gaat hij verder, maar in de slotscène zien we een bebloed paard alleen verder lopen. Een duidelijk protest tegen de zinloosheid van een oorlog, de gevolgen voor een individu. Is het een Taliban of is het een gewone man. De vlucht met alle ontberingen duurt te lang, daardoor zakt de spanningsboog weg. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik met deze film aan moet.

Mijn waardering: Een vijfje, want uiteindelijk blijft het een beetje vaag allemaal.

Film 5: “Somewhere” (VS)

Regie en scenario: Sofia Coppola. Met o.a. Stephen Dorff en Elle Fanning.

“Somewhere” is de nieuwe film van Sofia Coppola. Bekend van ‘Lost in Translation’ met Bill Murray en Scarlett Johansen. Deze film gaat over het leven van een Filmster met een hoofdletter F. Een grote Hollywood ster, die in een dure hotelsuite woont. In zijn eentje, dat dan weer wel. Zijn hele leven speelt zich in eenzaamheid af. Hij kan wel vele willige vrouwen vinden, maar die komen alleen maar op de ‘honingpot’ af. Maar dan komt zijn 11-jarige dochter zijn leven binnenstappen. Hij moet een paar weken oppas spelen en langzaam realiseert hij zich de leegheid van zijn leven. Als zijn dochter is vertrokken is de ster veranderd, snapt dat ook zijn leven een inhoud heeft. Aardig spel van Ryan Gosling en Elle Fanning maken er echter nog geen topfilm van.

Mijn waardering: Een 6+, aardige film, mooi gemaakt, leuk acteerwerk, maar geen ‘Lost in Translation’.