Anderhalve week geleden was het weer eens tijd om even de benen en de voeten te strekken. Waren we een aantal weken geleden het gebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen binnen getrokken bij Vogelenzang, bij het beroemde pannenkoekenhuis, dit keer besloten we om de ingang bij De Zilk te nemen.
Bij het binnen wandelen van het natuurgebied valt allereerst op dat het er echt anders uit ziet dan het gebied bij Vogelenzang. Het doet meer denken aan een soort steppenlandschap (hoewel ik nooit in een steppenlandschap ben geweest, denk ik dat het er zo uit ziet) uit Afrika. Veel grasgebied met plukjes bomen en struiken her en der.
Heel bijzonder was het vosje, dat ons bezoek kwam ‘besnuffelen’. Zowel HW als eega hadden nog nooit een vos van zo dichtbij kunnen bewonderen, zelfs niet in een dierenpark. Wat een prachtige dieren zijn dat, zeg! Mooi gevormde schuine ogen, de fraaie puntige oren plat naar achter en dan die heerlijke volle staart. Natuur in zijn opperste glorie, genieten! Helaas gaat het huidige kabinet bezuinigen op de Ecologische Hoofd Structuur, die zorgt voor verbindingsgebieden tussen de natuurgebieden in.
Dwars door het uitgestrekte gebied trokken wij richting duinen en zee. Er stond een stormachtige wind, waardoor wij de behoefte hadden om eens even op het strand te kijken. En zo kwamen we na een goed uurtje stevig wandelen en klimmen over een steil duinpad op het bijna verlaten strand, zo tussen de Langevelder Slag en Zandvoort. Stevige witkuifige golven rolden onophoudelijk richting strand en verderop zee waren duidelijk de hogere golven herkenbaar. De natuur in optima forma en daar tussendoor banjerden dan een stel paarden met een karretje erachter over het natte strandzand.
Op de weg terug ontmoetten we nog een kudde herten en reeën, die weliswaar even opkeken naar die ‘rare wandelaars’, maar ongestoord hun gang gingen.
Als je dus ongestoord wilt wandelen en een goede kans wilt maken om wild tegen te komen, ga dan ook eens naar de Zilker Duinen. Laat je verrassen door de schitterende natuur.
