Vandaag was het tijd om een benen eens te strekken, te buigen en weer te strekken. Kortom, tijd om het stalen ros uit de schuur te halen en deze te bestijgen. De koperen ploert stond hoog aan het zwerk en de trage zweetdruppels dienden een actieve stoot te krijgen.

Waarheen dan, is vervolgens de eerste vraag die opdoemt. Eega dacht aan een ritje door de bollen, ondertussen even vergetend dat het al een ritje is voor we bij de bollen zijn. Ergo, iets in de buurt. Welnu, de omgeving van Leiden is rijk aan groen en fietspaden, dus hop, met gezwinde pas trap het Groene Hart in.

Leiden uit is slechts een kleine trap, voor je het weet zit je in Park Cronesteijn. Daar bleken de fietspaden bezaaid met lopers, die met een of andere loop bezig waren. Via het park en Zoeterwoude zetten HW en eega koers richting Spookverlaat, dwars door het boerenland. Opvallend dat veel boeren de koeien binnen hadden staan, maar gelukkig zijn er ook nog boeren die de koeien het gras in sturen. Tot genoegen van de koe, denk ik dan maar altijd. Op een bankje bij het Spookverlaat, een prachtig natuurgebiedje tussen Hazerswoude-Rijndijk en -Dorp, troffen we twee dames uit Waddinxveen, die op hun elektrische fietsen de omgeving door crossten. Helemaal happy en blij, zonder inspanning toch overal komen en ondertussen alles goed kunnen bekijken. Jammer dat die fietsen maar een beperkte actieradius hebben, zo’n 50 à 60 km.

Via Hazerswoude-Rijndijk en Koudekerk gingen we verder, dwars door de polders naar Hoogmade, om daar de ietwat vermoeide benen onder een tafeltje te strekken. Een koffie met appelgebak gaat er altijd wel in, vooral als dat gepaard kan gaan met het uitvoerig bekijken van voorbijvarende sloepen, kajuitjachten, kano’s en ander drijvend materiaal. Brasserie de Kromme Does had nog net plek voor twee eenzame fietsers. Na ons kwam de grote drukte en werd het vechten om een stoel en/of tafeltje.

Boten legden aan, voeren vervolgens weer weg. Hondjes op de voorplecht, knap de vaarroute bepalend, hondjes op de achterplecht ontheven van hun belangrijke functie. Ach, aan het water gebeurt van alles en is ook van alles te zien.

Hieronder de route zoals door HW en eega afgelegd.

En na afloop van zo’n tocht is het prettig om weer in de stad terug te keren. De zon dwingt je dan als het ware in de richting van een terras opdat daar enkele dorstige versnaperingen kunnen worden genuttigd.

Dus klim je in de benen, na een korte pauze, richting Nieuwe Rijn, vanwege een afspraak met dhr. Jansen bij Meneer Jansen. Niets mis mee, deze naamschronologie. Aangekomen blijkt dat dhr. Jansen enkele stoelen naast de ingang heeft kunnen arresteren. Maar na enkele Vedett’jes en Koninckjes blijkt het zitten in de volle zon toch een hele opgave.

Reden waarom HW en dhr. Jansen zich naar binnen begeven, in de donkere krochten van deze horeca-gelegenheid. Aldaar pimpelen wij voort, zonder door het koperen monster verder te worden geplaagd.

Uiteraard plegen wij diep filosofische gesprekken te voeren, zoals over de melancholie der mensheid of de waarde van de vrije keuze van mensen. Natuurlijk komen wij hier niet uit, maar dat mag de pret en de Vedett / Koninck niet drukken.

Na ruim tweeënhalf uur keuvelen en kantelen besluiten we dat het mooi is om een gepast einde aan de dag te draaien. Op mijn weg huiswaarts zie ik dat studenten op de Nieuwe Rijn hun huiswaar naar beneden hebben gehaald, samen met de barbeque. Zo midden op straat geniet ik van het stadse leven, mensen die gewoon op straat hun vlees gaan bakken en braden, boten die aanleggen, vol met etende & drinkende mensen, plezier, leven, kleuren en geuren.

Ik besluit blij te zijn en vervolg neuriënd mijn weg huiswaarts, richting een lekkere Chardonnay en de restjes van al het Paas-eten.

Ik hoop dat jullie ook een hele fijne Pasen hebben gehad, met tijd en ruimte voor ontspanning, verdieping, genot en plezier.