Afgelopen donderdag was het weer eens tijd voor een bezoekje aan Amsterdam, net even voor de drukte van Koninginnedag. Al een poosje stond de fototentoonstelling van Dana Lixenberg op HW’s lijstje. In het bijzonder vanwege de tv-serie A’dam – E.V.A., waar HW bijzonder van genoten heeft. Het stadse, het bruisende, het levendige, het dynamische, dat waren de dingen waarop HW kickte (jawel, een oud woord maar wel nog van toepassing).

Maar voordat de kunst een plaatsje kon krijgen, diende eerst de maag te worden gevuld met een passende lunch. Hiervoor zochten HW en zoon ‘Blue‘ op, een hoog gelegen eet- en drinkgelegenheid met een lekker uitzicht over Amsterdam.

Blue bevindt zich in de Kalvertoren, het winkelgebied tussen Kalverstraat en Singel, vlakbij de Munt. Je kunt het beste met de lift naar boven, tenzij je wilt afvallen en alle trappen wilt beklimmen. Als je eenmaal boven bent, kun je lekker lunchen en wordt je bediend door uitermate vriendelijk personeel. En het uitzicht is echt heel leuk, over de daken van Amsterdam. Zo zie je ook nog eens wat een vreemde obstakels die Amsterdammers op hun dak hebben staan.

Na de lunch was het nog maar een klein stukje lopen naar de Keizersgracht. Daar vindt je het fotomuseum Foam, in een paar oude grachtenpanden.

Dana Lixenberg is een NL fotografe, die woont en werkt in de VS. Daar is ze ook bekend, o.a. door haar foto’s voor Vibe en andere bladen. Vorig jaar kreeg ze de opdracht om portretten te maken van de acteurs van de tv-serie A’dam – E.V.A. Dit werk deed ze in haar geboorteplaats Amsterdam en ze kwam in aanraking met heel veel plekken, die ze helemaal niet kende.

Vervolgens heeft ze met een 4 x 5 camera een serie prachtige foto’s gemaakt onder de naam Set Amsterdam. Groot formaat foto’s van een geweldige kwaliteit, zoals digitaal vaak nog onhaalbaar. Foto’s gemaakt op plaatsen, waar de tv-serie zich afspeelde. Dus als je de serie hebt gezien  ook heel herkenbaar.

Zo zie je op deze foto’s het onwaarschijnlijke interieur van een ‘backpackershotel’ (veel mensen vonden dit tamelijk schokkend, als hotel zijnde, “kan dit in NL” – “ja, dit kan”) en een lieflijk plaatje van een venster in een verzorgingshuis. Op deze foto zie je dat het een kunstplant is en dat de tulpen op een glazen plaatje zijn geschilderd, dat op het raam is geplakt. Hele kleine details die goed zichtbaar zijn en iets zeggen over hoe wij met mensen omgaan.

Een opvallend detail is dat er op geen enkele foto mensen voorkomen. Daardoor ligt de nadruk helemaal op beeld en compositie.

Een AANRADER, deze foto expositie, voor liefhebbers van de stad (en van A’dam – E.V.A.).

Verder hingen er in een paar zalen allemaal relatief kleine foto’s, die betrekking hebben op de Israelische bezetting van Palestijnse gebieden. De foto’s hebben betrekking op de periode van 1967, toen de Westoever en de Gazastrook bezet werden, tot ongeveer 1980. De beelden geven een sterk beeld van de gevolgen voor de Palestijnen en wat het betekent om te wonen in een bezet land. Patrouilles, wegversperringen, stel je dat eens voor in je eigen woonplaats. En bedenk dan ook eens dat er bij jou in de wijk huizen worden platgemaakt met bulldozers, omdat de bewoners ergens van ‘verdacht’ worden.

Ik vond het een huiveringwekkend relaas, tot uiting gebracht met beelden. Beelden die meer zeggen dan woorden kunnen. En zo ging HW, samen met zoon, toch met een opstandig gevoel naar buiten. Maar ook met een gevoel van onmacht voor zoveel onrecht.

Maar gelukkig kent Amsterdam ook veel plekjes om nog even van het zonnetje te genieten.