De Fazantenmoordenaars is het tweede boek van de Deense schrijver Jussi Adler-Olsen in zijn Serie Q. Deze serie begon met De vrouw in de kooi. Q is de afdeling Onopgeloste Zaken van de Kopenhaagse politie en wordt geleid door brigadier Mørck, een eigengereid heerschap die met zijn afdeling naar de kelder is gedirigeerd. Hij wordt geholpen door Assad, die ergens uit het Midden Oosten komt, maar waarvan niemand de achtergrond kent. En dan is er ook nog Rose, een assistente die zich punkzwart uitdost.

De Fazantenmoordenaars gaat over een groep, die voor het plezier mensen half of helemaal dood slaat. Zo maar, voor de kick. Deze groep is daar tijdens de kostschooltijd mee begonnen en de groepsleden behoren nu tot de maatschappelijke top van Denemarken. Toch gaan ze nog gewoon door met hun misdaden, maar door hun maatschappelijke status blijven ze buiten schot. Totdat Mørck hen op het spoor komt als hij een onopgeloste zaak van twee kapot geslagen tieners uit de jaren 80 onder ogen krijgt.

De groep bestond oorspronkelijk uit 6 jongeren, waaronder Kimmie. Zij heeft de groep verlaten en zwerft door de straten van Kopenhagen. Kristian is omgekomen bij een vaag ongeluk en Bjarne, die de moord op de twee tieners heeft bekend, zit in de gevangenis. Alleen Ditlev, Ulrik en Thorsten lopen nog vrij rond, schatrijk en onaantastbaar (denken ze zelf).

Mørck en Assad ontrafelen de losse eindjes met een eindeloos geduld en komen stapje voor stapje dichterbij de daders. Kimmie speelt een eigen rol in het verhaal. Zij wil wraak nemen op Ditlev, Ulrik en Thorsten vanwege een drama dat indertijd speelde. Langzamerhand komen wij als lezer ook te weten wat zich in de jaren 80 heeft afgespeeld. En dat is vrij schokkend, kan ik u verzekeren. De drie mannen zijn bang voor haar, want zij was en is de keiharde.

De twee verhaallijnen spelen door elkaar heen, maar lopen in de tijd wel parallel. De karakters worden goed getekend, hoewel het best moeilijk is om psychopaten te karakteriseren. Vreemde jachtpartijen spelen een eigen rol binnen het verhaal, hoewel je daar in het begin je eigen gedachten en beeld bij creëert. Vandaar de titelnaam, jagen begint met fazanten.

Het eerste boek uit de serie was wellicht iets spannender omdat je nog niet zo snel wist wie de daders waren. En dat weet je in De Fazantenmoordenaars eigenlijk al vanaf het begin. Maar de spanning zit hem in de twee zoektochten, die van Mørck en die van Kimmie. Het eind is best wel aangrijpend, zeker voor een thriller. Daar kreeg ik best een brok van in de keel.

Jussi Adler-Olsen schrijft ongecompliceerd, in een directe stijl. Geen onnodige detailbeschrijvingen, die het tempo verlagen. Humor tussendoor, vooral de onderlinge relaties van Mørck, Assad en Rose zorgen voor de glimlach en ontspanning. Prima leesvoer voor de thrillerliefhebber. De Fazantenmoordenaars staat wel vermeld in de VN Thriller- en Detectivegids, maar zonder ster. Momenteel lees ik deel drie in de serie, De Noodkreet in de Fles. Deel vier, Dossier 64, is net verschenen. Dus ik kan nog even vooruit.