Een kleine anderhalve week geleden schreef ik over mijn introspectieve gevecht met de weegschaal. Dat extraverte apparaat weigerde zich neer te leggen bij mijn gelukzalige levenstoestand en meldde dag in, dag uit dat de schaal naar boven bijgesteld diende te worden.
Dit heeft geleid tot een grote stap, namelijk het besluit om de cijfers van het apparaat voor waar aan te nemen en dus wat te gaan doen aan dat wat dagelijks onder dat kleine glazen oogje verschijnt.
Welnu, we zijn inmiddels twee weken verder en ik moet zeggen dat de weegschaal inmiddels blinkt van trots. Want in plaats van steeds hogere getallen te moeten weergeven, zijn het nu steeds lagere getallen. Twee weken geleden zijn we samen gestart met de vermelding van 82.1 en vanochtend gloeide het apparaat van blijdschap, toen het 78.8 vermeldde. Kortom, een vermindering van 3.3 oftewel vier procent in twee weken. Nou nou, zult u zeggen, big deal dat moet toch gewoon kunnen.
Jawel, dat is ook zo maar zoals de foto al laat zien, gebeurt een en ander met volle etensschalen met de meest lekkere dingen er op. Dus ondanks heerlijk eten, een voldaan buikgevoel, geen slap gevoel, toch zo maar 3.3 minder. Als dit de komende twee weken zo doorzet, dan zit ik op mijn ideale verhouding met mijn weegschaal.
Vorige week schreef ik ook een bericht over de onderhoudsbranche. Welnu, het uur der waarheid is aangebroken. Gisteren verscheen er een steiger voor ons huis en vanochtend waren de mannen druk bezig om kozijnen en glas in onze gang te plaatsen.
Dat betekent dat er vandaag dus begonnen gaat worden met de vervanging van de ouderwetse en uiterst gebruiksonvriendelijke aluminium schuifkozijnen. Dus ook dubbel glas, daar waar het nog ontbrak.
Weer een stap verder in de ontwikkeling van de mensheid!
Dat zijn goede berichten de temperatuurmeter zal nu binnen hogere waarden gaan aangeven.
Pas op dat die andere schaal aanduiding weer niet laag uitvalt.
Persoonlijk vind ik een gezonde BMI-becijfering tevens een mooie buitentemperatuur. Maar een mens kan natuurlijk niet altijd alles willen hebben.
Te zware maar ook te koude groet uit Amsterdam-ZuidOost
Wel wel . . beste HW, gefeliciteerd met dit persoonlijke succes en zoals men vroeger al zei: ‘ jezelf overwinnen is de grootste overwinning die je kunt behalen’.
Ik heb je goede voorbeeld gevolgd met onder meer als resultaat dat ik gisteren ook aan een bordje rode kool met appeltjes (uit een pakje – ja dat dan weer wel) zat. Mijn tafeldame was er helemaal niet tevreden over, mede en vooral ook omdat er geen sausje bij de opperdoezer aardappeltjes met varkensfiletje ontbrak.
Ik moest mijn gelukgevoel dus halen uit de (onderhand) ietsje losser zittende buikriem en niet zozeer uit de bevestiging van mijn kookkunsten door mijn tafeldame.
En m’n weegschaal? die doet ‘t niet – de batterij is leeg en dat laat ik nog even zo (ik vind die 9 volt batterijen vooralsnog namelijk te duur) dus laat ik mij binnenkort maar eens elders verrassen.
En over verrassen gesproken: mijn tafeldame verraste me afgelopen zaterdag te Goes (wij gingen apart van elkaar een paar straatjes om), toen ze me trof bij een vietnamees karretje met een zojuist uit de olie gekomen pasteitje alsook een oliebolbroodje met kruiden (dit was een vergissing van de met zwaar accent sprekende vietnamees; ik had maar één object besteld toch?) in de vette handen.
‘Ja ja . . . . . meneer wil afvallen – ik zie het’ gaf mijn tafeldame me mee. Kortom . . ik heb geen gemakkelijke tafeldame, maar dat wist je vast al en ietsje minderen blijkt geen pretje, maar dat wist je ook al.
Wat goed van je!! Op dit moment voert manlief een stille strijd met onze weegschaal… Frustrerend hoor!!
ps, ik heb een ander blog! Web-log en migratie blijkt een gevaarlijke combinatie te zijn. Ik ben tegenwoordig dus te vinden (hoe chic!!) op http://www.wondelgijn.nl Zie ik je daar??