Zondag, de laatste dag al weer van het Leids Film festival. Een goede reden om deze dag eens flink uit te pakken met vier films.
Kamen, een kunststudent, krijgt bericht dat zijn vriend is overleden. Hij gaat liftend op weg naar diens woonplaats. Net buiten Sofia krijgt hij ongevraagd gezelschap van het jonge meisje Avé. Ze krijgen samen een lift en onderweg vertelt zij allemaal leugentjes over hen beiden. Dat houdt ze voortdurend vol. Zo ontwikkelt zich een Bulgaarse road-movie door een lelijk landschap.
Zolang de twee samen reizen zit er vaart in het verhaal, samen met wat humor. Maar vanaf het moment dat ze bij het huis van de vriend aankomen, vertraagt het verhaal. Daarmee verdwijnt de spanning. De opbloeiende verhouding tussen Kamen en Avé kan dit niet meer opvangen en de film dooft dan ook als een nachtkaars, zachtjes vlakkerend. En passant komen we nog wel te weten waarvoor Avé eigenlijk op de vlucht is. Of is het een zoektocht?
Mijn waardering is een 6.
Film nummer 9
Uber uns das all (Duitsland)
Met o.a. Sandra Hüller, Georg Friedrich en Felix Schmidt-Knopp
Regie: Jan Schomburg
Stel, je bent gelukkig getrouwd en je man is net aan de universiteit gepromoveerd. Reden voor een feestje met wat vrienden. Dan krijgt hij een mooie baan aangeboden in een ziekenhuis in Marseille. Je neemt ontslag als lerares en bereid je erop voor dat je hem een week later achterna gaat naar het zonnige zuiden. Je zwaait hem uit, het lijkt er op dat hij er toch wat tegenop ziet. De volgende dag staat de politie voor de deur met de melding dat je man zelfmoord heeft gepleegd op de parkeerplaats van het ziekenhuis in Marseille.
Wat gaat er dan door je heen? Ongeloof, ontkenning, maar de identificatie zorgt voor duidelijkheid. Maar dan kom je er achter dat hij helemaal niet is gepromoveerd en dat hij al jaren geleden met de studie is gestopt. Wie was de man waar je jaren mee hebt geleefd?
Dat is het thema van Uber uns das All. De vrouw (Sandra Hüller) probeert dit uit te vinden. Ontmoet dan een andere man, waar zij haar echtgenoot op projecteert. Begint een verhouding, een paar weken na zijn dood.
Wat gebeurt er dan? Is ze lichtelijk gestoord, kan ze de rouw niet verwerken? De film roept veel vragen op, maar beantwoord ze niet. Dat wordt aan de kijker over gelaten. Uieindelijk blijkt Uber uns das All een intrigerende film, die nog even in je hoofd blijft rondzingen. Zeker de moeite waard, vooral door het exceptionele spel van Sandra Hüller.
Mijn waardering is een 8.
Film nummer 10
Drive (Verenigde Staten)
Met o.a. Ryan Gosling, Carey Mulligan en Bryan Cranston
Regie: Nicholas Winding Refn
Volgens de aankondiging is Drive een film over een stuntcoureur in Hollywood, die af en toe een klusje opknapt als bestuurder van een vluchtauto. Met natuurlijk een ‘love interest’ met een schone dame. Klinkt tamelijk onschuldig, toch? Nou, Drive is een iets andere film, een keiharde film waarin aardig wat lijken vallen en waar het bloed hier en daar van het scherm af spettert. En, o ja, er zitten ook een paar achtervolgingsscenes in de film.
Drive is een echte Hollywoodfilm. Snel gemonteerd, overdonderend geluid, flitsende beelden. Een held, zwijgzaam (uiteraard), die de schone dame en haar leuke zoontje beschermt. Daar natuurlijk ook een prijs voor betaalt want hij wordt door een aantal boeven achterna gezeten. Maar onze held kent alle vuile trucjes en vecht als de beste en wint dus ook. Helaas geen romantisch einde, want hij rijdt na een ultieme vechtpartij waarbij hij gewond raakt, eenzaam in zijn auto het beeld uit. In je hoofd zie je bijna de eenzame cowboy het verdorven stadje uitrijden richting prairie, alle boeven verslagen.
Van onze held weten we eigenlijk niets, geen achtergrond, waar hij vandaan komt. Wel weten we dat zijn hart op de goede plaats zit. Maar dat is dan ook alles. Zoals gezegd is de film prima gemaakt (Gouden Palm in Cannes voor de regie) maar is hij zeker niet vernieuwend in zijn genre.
Mijn waardering is een 7.
Film nummer 11
Terri (Verenigde Staten)
Met o.a. John C. Reilly, Jacob Wysocki en Bridger Zadina
Regie: Azazel Jacobs
Na zoveel geweld kost het even moeite om je naar de afsluiter te slepen, van Trianon naar het Kijkhuis. De frisse lucht doet je even goed. En dan zit je klaar voor Terri, een film over een te dikke tiener, die samenwoont met zijn oude vergeetachtige oom in een huis buiten het stadje. Terri (Jacob Wysocki) wordt uiteraard op school gepest vanwege zijn dikheid en ook omdat hij graag in wijde pyjama’s naar school gaat. Want die zitten zo lekker.
De schooldirecteur, een prachtrol van John C. Reilly, wil Terri helpen met een eigen soort therapie. Dat doet hij ook met een paar andere outcasts op de school. Maar Terri is een heel nuchter iemand, die precies weet wat hij wel en wat hij niet wil. Door een vervelend akkefietje raakt Heather, een knap en populair meisje, haar status kwijt en wordt ook een outcast. Terri zorgt er voor dat ze op school mag blijven en zo ontstaat er een vreemd groepje rond Terri, die met elkaar gaan optrekken.
Je kunt de film beschouwen als een ‘high school comedy’, maar dat is het niet. Het is wel een komedie, maar met hele andere ondertonen. Want Terri gaat uiteindelijk over ‘andere’ tieners, die eigenlijk heel eerlijk en authentiek zijn. Altijd zichzelf blijven, respect hebben voor de ander, helpen waar het kan, maar wel hun eigen weg kiezen, met vallen en opstaan. De gewone leerlingen daartegenover zijn veel meer opportunisten, die anderen gebruiken om er zelf beter van te worden. Kortom, een film met een kleine inhoudelijke boodschap. Maar wel een hele humanistische boodschap. En daarom is Terri één van de betere films in dit genre. Ik heb er in ieder geval stilletjes van genoten.
Mijn waardering is een 8,5.
En welke film ga ju nu in het weekend bekijken of wel even genoeg nu van films 🙂