Een nieuw fris uiterlijk voor de blog moet een nieuw begin aangeven. Want HW heeft al enige tijd niets geschreven en dat had verschillende oorzaken. Allereerst kreeg ik ergens in februari last van spierreuma. Hoewel ik dat toen nog niet wist. Maar het was wel vreemd.

Vervolgens was er natuurlijk het einde van mijn werkgever, de ISDR. En een nieuw begin, op 1 april 2012, bij de gemeente Rijnwoude. En tenslotte was het door al dat gedoe ook nog eens knap druk met werk en met het helpen organiseren van Beelden in Leiden. Kortom, stressen en pijn lijden.

Maar dat is eigenlijk allemaal een beetje voorbij en daarom wordt het tijd voor een frisse start.

Allereerst iets over de spierreuma. Dat is een vreemde aandoening, die er ineens is. In februari merkte ik dat het opstaan van een stoel steeds moeilijker werd. Net alsof je ineens tientallen jaren was verouderd. Stramme stijve spieren, die na het opstaan even gestrekt moesten worden voordat het lopen kon beginnen. Pijn in de schouders, vooral bij het omhoog bewegen van de armen. Pijn in de nek, waardoor ik bij het autorijden moeilijk achterom kon kijken.

En langzaam breidde het geheel zich uit naar de handen en voeten. Vooral met de voeten was vervelend, want dat was pijnlijk bij het lopen. Kortom, een algeheel onbehagen over het eigen lichaam en een besef dat een aantal zaken niet of aanzienlijk minder gedaan kon worden. Een zoektocht op internet leidde tot de conclusie dat de symptomen veel weg hadden van spierreuma. 

Een bezoek aan de huisarts leidde tot een verwijzing naar de fysiotherapeut, bloed prikken en een röntgenfoto van schouders en heupen. Het bloed prikken leverde niets op, behalve een heel beetje ietsiepietsie verhoogd bezinksel en de röntgenfoto gaf geen enkele afwijking. Alles was prima in orde. Enkele weken later nog eens geprikt en een identiek beeld. De fysiotherapeute was wel aardig, leek een beetje te helpen, totdat de spierreuma ineens verergerde. Het lopen werd nu een strompelen en uiteindelijk werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis, een internist.

Die begon opnieuw met bloed prikken, met eenzelfde resultaat als de twee voorgaande keren. Na een paar weken terugkomen, opnieuw bloed prikken, weer hetzelfde. Inmiddels begon het leven een beetje onaangenaam te worden, want ook slapen werd lastig vanwege de pijn in de schouders en de heupen. Bij het draaien veel pijn, met als gevolg vaak wakker worden. De normaliter altijd vrolijke HW verdween langzaam uit beeld en werd vervangen door een zorgelijke, ietwat somber denkende HW.

Geen prettig proces, kan ik u melden. Maar uiteindelijk kwam de internist met de conclusie dat het mogelijk wel eens spierreuma zou kunnen zijn (hetgeen ik al bij het eerste bezoek had geopperd). Maar bij een diagnose hoort ook het uitsluiten van allerlei andere kwalen, vandaar de remmende werking. Ik kreeg Prednison als medicatie. Een paardenmiddel, bekend van zoonlief die dit jarenlang heeft gebruik vanwege zijn astma. Maar het resultaat was wel verbijsterend, want na 3 dagen was al de helft van de klachten verdwenen en na een week ongeveer 75 procent.

Bij het volgende bezoek aan de internist waren de klachten bijna helemaal verdwenen. En dat voelde verdomde goed!! Nu ben ik weer aan het afbouwen van de medicatie en tot nu toe zijn de symptomen van spierreuma nog niet teruggekeerd.

Over spierreuma is relatief weinig bekend. Men weet niet hoe en waarom het ontstaat, men kan het niet constateren en men weet ook niet waarom het weer weg gaat. Ik vermoed dat het vooral veroorzaakt is door de stress. Stress die voortkwam uit de opheffing van de organisatie waar ik werkte. Stress vanwege de daaruit voortvloeiende onzekerheid, ook vanwege de nieuwe werkkring.

Maar goed, daaraan lijkt nu een einde te zijn gekomen. Langzaam begin ik mijn plekje te vinden bij de gemeente Rijnwoude. En wordt duidelijk wat mijn taken zijn en op welke gebieden. Onder andere cultuur heb ik gekregen, naast natuurlijk werk en inkomen. En dat is dan wel weer grappig, want sinds vorig jaar mei ben ik ook betrokken bij de organisatie van de beeldententoonstelling Beelden in Leiden op de Hooglandse Kerkgracht in Leiden.

En ook dat was op een gegeven moment stressen, want we kregen de financiering pas vrij laat rond en toen moest alles nog gedaan worden. Maar ik mag zeggen, het is uitstekend gelukt (mede dankzij curator Feico Hoekstra) en we, de zes organiserende mensen, zijn ontzettend trots dat dit toch is gelukt.

Heb je de beelden al gezien. Nee? Ga dan eens gauw een kijkje nemen want ze staan er tot en met 29 juli nog. Helemaal voor niets te bekijken. En een aantal zijn ook nog te koop.