Leiden, zo maar barstensvol cultuur

Zo maar een zondag in Leiden. Afgelopen zondag welteverstaan. Tussen de geweldige regenbuien door scheen ‘s middags ineens de zon, weldadig, warm en liefdevol. Tijd om even op de fiets te stappen en naar het Theehuis Leidse Hout te gaan, onderweg de waterplassen mijdend.

Alwaar we werden verwelkomd door een luid klepperend echtpaar Ooievaar, die het kennelijk ook erg naar hun zin hadden op deze zondagmiddag onder het zonnetje.

Bij het theehuis is altijd wat te doen. Bij mooi weer lekker buiten en bij slecht weer binnen. Dit keer was het mooi weer en dat betekende dat Rudy van Dam & zijn Restless Riders buiten speelden. Lekkere Americana-muziek, met wasbord, accordeon en andere aanverwante artikelen. Rudy speelde elf jaar geleden met zijn toenmalige band op HW’s huwelijksfeestje. Een mooi aandenken.

Ik ben altijd een fan geweest van Americanamuziek (al sinds eind jaren 60) en ik geniet altijd weer van die mooie verhalende liedjes in de beste Amerikaanse traditie.

Maar na een paar uurtjes in de zon en dientengevolge een rood hoofd beklommen HW en eega het stalen ros weer om eens even te proeven van het ijs van Gelateria Maxim’s, een nieuwe ijssalon op de Nieuwe Rijn. Een mooie zaak, een aanwinst voor Leiden, maar voor de echte fijnproever van Italiaans ijs toch een beetje teleurstellend.

Maar wat wel weer buitengewoon was, wat het feit dat op de brug een man en een vrouw luidkeels o.a. aria’s van Verdi stonden te zingen. Een paar geweldige stemmen, die klonken als een klok. De Nieuwe Rijn functioneerde als een mooie klankkast voor deze prachtige muziek en dat leidde er toe dat we buitengewoon opgewekt richting huis fietsten.

De avond daarvoor bezochten HW en eega het kunstcentrum Haagweg 4, dat open was vanwege de Nacht van Rembrandt. Het prachtig opgeknapte pand, dat vroeger dienst deed als ambachtsschool (ach, sweet memories uit tijden met goede scholing), bruiste van de levendigheid. Diverse kunstenaars lieten werk zien en gaven demonstraties.

Luitist Willem Mook gaf een speedrecital van muziek, die een koppeling had met Rembrandt. En Els de Baan van de Lakenhal gaf een speedlezing over “De Brillenverkoper” (het laatst aangekochte werk van de Lakenhal). Van die Brillenverkoper was overigens ook een expositie. Verschillende kunstenaars hadden een werk gemaakt, geïnspireerd op De Brillenverkoper. De interactieve video-installatie “clair.obscur. Be Clair. Be Obscure. Be A Light” van Het Blauwe Uur verbaasde de talloze aanwezige bezoekers door de ingenieuze gebeurtenissen. Via beweging van bezoekers werd een Rembrandtstuk op diverse manieren belicht waardoor verschillende beelden ontstonden. En in het Rembrandtcafé kon origineel Leids bier worden gedronken.

Zo zie je maar, altijd wat te doen in Leiden!