Aan deze tekst van de Doors moest ik denken toen vakantiedag 23 aanbrak, zondag 12 augustus. De laatste vakantiedag, het zit er weer op, het is voorbij. Drie weken vakantie, het dagelijkse werk roept weer, de routine kan weer beginnen.
Maar uiteraard eerst nog volop genieten van deze laatste dag. ‘s Ochtends rustig begonnen met het maken van de opstelling van mijn Hattrick ploeg (we gaan uiteraard weer voor de volle winst en de koppositie).
Om half een was het tijd voor Eredivisie Live. De competitie is weer begonnen en deze dag komt Feyenoord aan de start, uit tegen FC Utrecht. Meestal een lastige tegenstander, maar behoudens het eerste kwartier geen problemen voor de Rotterdammers. Het enige probleem zijn ze zelf, want opnieuw ontbreekt het scorend vermogen. Een spits met een killersmentaliteit is hard nodig. Overigens is het verder een matige wedstrijd, niet echt opwindend. Wat een verschil met de twee Olympische hockeyfinales.
Daarna blogje geschreven en vervolgens in de tuin gaan zitten met een stapel kranten. De hele achterstand is inmiddels weggewerkt, dus vanaf de nieuwe week kan ik weer gewoon de ‘verse’ krant lezen. Het was heerlijk weer in de tuin en er lag nog een prosecco in de kast, dus die moest er ook maar eens aan geloven.
Vervolgens, pre-Murdoch tijdperk, om zeven uur naar Studio Sport gekeken. Nu kan het nog, benieuwd wat er over een jaar allemaal gaat veranderen. Wordt Studio Sport dan om tien uur ‘s avonds bij SBS (met Hans Kraaij jr.) uitgezonden. Ik moet er niet aan denken. Waarschijnlijk haak ik dan wel af.
Om kwart over acht manmoedig begonnen aan ‘Zomergasten’ met Lidewij Edelkoort. Zij wordt beschouwd als één van de grondleggers van Dutch Design en afficheert zichzelf als ‘trendwatcher’. Na een dik uur had ik het echter wel gehad met de vele open deuren die ze gebruikte en haakte ik af.
Voor mij bleek de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen veel leuker en ik viel precies met mijn neus in de boter, Ray Davies met Waterloo Man. Wat een geweldige show werd het, met prachtige scenes. Wat te denken van I Am the Walrus met een intens psychedelisch decor. Eega was inmiddels ook bij Edelkoort afgehaakt en samen hebben we nog tot de laatste minuut zitten kijken.
En dat betekende dat het weer veel te laat was, want te weinig slaap voor de eerste werkdag!
Geef een reactie