Bijna twee weken zijn verstreken sinds het einde van de vakantie. En het lijkt al weer veel langer. Er zijn dus ook al weer allerlei dingen gebeurt.
Laat ik achteraan beginnen. Een paar dagen geleden is zoonlief in het huwelijk getreden, in het verre Manado (een grote stad op Sulawesi in Indonesië, voor de niet-weters). Ver weg, zonder familie, want het plannen van een huwelijksdatum in Indonesië is een ongewisse zaak. Je moet namelijk aangeven dat je wilt trouwen en vervolgens moet je afwachten wanneer het de autoriteiten uitkomt om een datum te prikken. Na uiteraard aan allerlei administratieve voorwaarden te hebben voldaan.
Maar uiteindelijk is het gelukt en is zoonlief met zijn Nancy in de huwelijksprauw gestapt. Op die manier is hij nu ook officieel vader van Ellyezer, want zonder huwelijk kan dat niet in Indonesië. Samenwonen wordt daar nog niet erkend. De volgende stap is nu om Ellyezer, die over een paar weken één jaar wordt, ook de Nederlandse nationaliteit te bezorgen. Maar dat kost ongetwijfeld nog veel meer “papierwerk”. Maar stapje voor stapje gaat alles lukken. En ondertussen heb ik ineens een gehuwde zoon. Ja ja, dat betekent dat ik hem nu natuurlijk met ‘meneer’ moet gaan aanspreken.
Vandaag was ook de eerste dag dat ik weer radioverslag deed van een voetbalwedstrijd, Floreant tegen Bernardus in Boskoop. Een bekerwedstrijd, die uiteindelijk met 2-4 werd gewonnen door Bernardus. Anderhalve week geleden was ik ook al bij Bernardus – Woubrugge om er weer een beetje in te komen. In ieder geval heeft mijn ‘kluppie’ Bernardus de volgende bekerronde gehaald. Volgende week begint de competitie met een lastige uitwedstrijd tegen het Delftse SEP.
Het werk is natuurlijk ook weer begonnen, de eerste week nog rustig maar inmiddels weer ‘full swing’ met veel regionaal overleg.
De evaluatie van Beelden in Leiden zit er ook al weer op. Conclusie: het is prima gegaan, maar het kan allemaal nog een tandje beter en scherper. Er waren veel leerpunten, die we goed kunnen inzetten voor het vervolg. Daar zijn we dan ook maar direct mee begonnen. Binnenkort kom ik in een aparte rubriek terug op beeldende kunst.
Leuk was ook de uitnodiging om mee te doen aan het Jeu de Boules toernooi van de buurtvereniging Pancras West. Op de Hooglandse Kerkgracht, waar de beelden amper waren verwijderd. Het was prachtig weer en uitermate gezellig. Tot mijn eigen verbazing kwam ik samen met toegewezen partner Wout in de finale, die we nog wonnen ook. Vervolgens moesten we tegen elkaar en moest ik erkennen dat mijn puf weg was en dat Wout drie maatje te groot was. Maar al met al was het een geweldig gezellige avond.
En zo zijn HW en eega al weer aardig in het oude ritme terecht gekomen en lijkt de vakantie al weer ver verleden tijd.
Vanmiddag zag ik een fotograaf foto’s maken van een bruid bij Huize Frankendael, Amsterdam-Watergraafsmeer. De bruidegom kon ik nergens ontdekken. Het verhaal achter deze reportage ben ik maar niet gaan vragen.
Maar hebben jullie een mooie fotoserie gekregen?
In ieder geval gefeliciteerd met deze mijlpaal.
Dat de vervolgstappen maar voorspoedig mogen verlopen.
Feliciterende groet
Felicitaties ook van mij! Vond je het niet jammer dat je er niet bij kon zijn? De jongste zus van mijn moeder (ook een Indisch) is met een Indische man getrouwd. Zowel in Nederland voor alle familie hier, maar ook in Indonesië dus, voor de familie van mijn oom. Drie dagen bruiloft! Ik moet er niet aan denken eigenlijk…. Wat nu wel weer grappig is, is dat mijn neef (helemaal volbloed neef) dé grote voetbalheld van Indonesië is…. 😉 Vraag het maar eens aan je zoon. I.rfan B.achdim, dat is dus een volle neef van mij! 🙂