Vrijdag, de derde kijkdag al weer van het Leids Film Festival. Deze dag staan er twee films op het programma.
Film 6
Stalker is een film die ik al heel lang wilde zien. Het is een klassieker in de filmgeschiedenis, gebaseerd op het sciencefictionboek Bermtoeristen van de gebroeders Stroegatski.
De film gaat niet over ‘stalkers’ in de westerse betekenis, maar over mensen die naar verboden zones gaan. Het is ook de naam van de hoofdpersoon, een gids die mensen in en uit de zwaarbewaakte Zone smokkelt.
En zo gaat Stalker op weg, met een professor en een schrijver. Met veel moeite komen ze langs de grenswachten en dan zijn ze in de Zone. Een uitgestorven gebied, met verroeste tanks, mooie natuur, veel rommel. Wat is hier gebeurd, waarom mag niemand hier komen. De kijker mag het zelf invullen.
De tocht gaat door grotten, ondergrondse gangen, door stromen. En alles onder de grond lijkt vervuild. Na ontberingen komen de drie uiteindelijk bij de Kamer. Als je de Drempel overgaat en in de Kamer komt, wordt je diepste wens vervuld. Maar noch de professor, noch de schrijver willen over de Drempel. Stalker is ontzet, want waarom wilden ze dan deze tocht ondergaan.
De vraag rijst of de Zone wel bestaat. Of is het een verzinsel van Stalker. Kennelijk moet je geloof hebben in het verhaal van Stalker om de beloning te kunnen oogsten. En volgens Stalker hebben de intelligentsia dit geloof niet.
Een film die je aan het denken zet, maar die je onmogelijk direct kunt duiden. Een film, waar je op moet kauwen (als je daar tenminste zin in hebt). Een film die je meer met jezelf in verbinding brengt dan met de film zelf. Een film ook die allemaal vragen oproept. En dat is de echte betekenis van kunst, het oproepen van vragen. Kortom, een lastige film.
Mijn waardering: een 8.
Film 7
Una Noche is het speelfilmdebuut van regisseur Mulloy. De film gaat Raul, zijn vriend Elio en diens zusje Lila. Raul droomt er van om aan Cuba te kunnen ontsnappen, richting Miami. Die droom wordt sterker als hij betrokken raakt bij de verwonding van een toerist. Want dat is een soort heiligschennis in het huidige Cuba. De politie gaat naar hem op jacht, waarvan we getuige zijn in een aantal klassieke achtervolgingsscènes. Hij zet zijn vriend Elio, die ook wel wil maar twijfelt, onder druk om toch vooral een ‘bootje’ te maken voor de oversteek van zo’n 140 kilometer.
Lila, die heel hecht is met haar broer Elio, komt achter hun plannen. Eerst probeert ze Elio van zijn plan af te brengen, maar uiteindelijk gaat ze ook mee. En dan begint de barre tocht over de zee. Ik zal hier verder niets over zeggen.
Una Noche is een mooie film, vol prachtige kleuren van Havana. Met bijpassende muziek, maar dat hebben we al vaker gezien en gehoord. Het verhaal is klassiek en wordt ook klassiek verteld en in beeld gebracht. Een goede film, maar geen bijzondere film.
Mijn waardering: een 6.5
Geef een reactie