De laatste dag al weer van het Leids Film Festival, met opnieuw vier films in de aanbieding.
Film 12
1968, het jaar dat de wereld veranderde. En van vier jonge Aboriginal zussen veranderde het leven voorgoed. Protest, revolutie, sex, drugs en Vietnam. De zussen worden ontdekt door een talentscout, die hen presenteert als het Australisch antwoord op de Supremes. En hij zorgt voor optredens, onder andere voor de soldaten in Vietnam. Dat is in het kort het verhaal van The Sapphires.
Als je een film wilt zien die je tezelfdertijd blij en verdrietig maakt, dan is het The Sapphires wel. Racisme, zusterschap, oorlog, eendracht, maar bovenal muziek, SOULMUSIC wel te verstaan, dat zijn elementen van deze schitterende film. Goed geschoten, doorspekt met originele opnamen van de eind jaren 60, uitstekend gespeeld, dramatiek, tranen, lachen, swingen, alles ineen. Waar vindt je dat nog. Een film helemaal vol met SOUL, Sweet Soul Music. Zien als je kunt, een TOP-aanrader.
Mijn waardering: een 9
Film 13
Regisseur Michel Gondry, bekend van ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ en ‘The Science of Sleep’, toont ons een blik op de levens van een groep tieners die elke dag met dezelfde bus naar school gaan. Hun verhoudingen tot elkaar veranderen en wij kijken naar de laatste dag voor de schoolvakantie.
In het begin zit je jezelf af te vragen “waar zit ik eigenlijk naar te kijken”. Want de camera zit gewoon in de bus en observeert de passagiers, waaronder dus veel scholieren van zo’n jaar of 16, 17, 18. Omdat er geen ondertiteling was viel de dialoog soms niet goed te volgen. Veel snel gepraat, vol met ‘slang’. En dat leidde er toe dat een aantal kijkers de zaal verliet.
Maar ik zat er toch en dacht, ik kijk tot het einde. En naarmate de bus verder reisde en steeds leger werd, veranderde de film. Was er eerst nog veel drukte en poeha en gebral van de, vooral mannelijke, tieners, dat werden steeds meer intieme verhalen tegen elkaar. Geen gewone leuke dingen, maar keihard elkaar aanspreken op gedrag en gedoe. Daardoor kreeg de film toch nog enige inhoud, als was het spaarzaam.
Mijn waardering: een 6
Film 14
Het regiedebuut van Stephen Chbosky, die zijn eigen boek mocht verfilmen. De 15-jarige Charlie, een vriendelijke en naïeve outsider, wordt voor het eerst verliefd maar heeft ook te maken met de zelfmoord van zijn beste vriend en zijn eigen ziekte. Dan nemen twee oudere schoolgenoten hem onder de hoede en maken hem vertrouwd met de echte wereld.
Dit is een film die je moet kijken. Ook al voel je jezelf te oud voor een film over high school leerlingen. Want in deze film komen heel veel zaken aan de orde, zoals incest, homoseksualiteit, vriendschap, verstoten voelen, ‘getikt’ zijn, een ‘nerd’ zijn, eerste liefde. Kortom, een heel scala aan levenservaringen die iedereen heeft meegemaakt in zijn tienerjaren. De film is heel oprecht gemaakt, maar wel echt Amerikaans (dus ook af en toe flink sentimenteel). Dat mag de pret echter niet deren want de film doet je wel wat. Het is mooi om te zien hoe tieners aarzelend en weifelend hun weg zoeken naar een toekomst.
Winnaar van de Publieksprijs.
Mijn waardering: een 9.
Film 15 heb ik niet meer gekeken. Want na een welverdiende Plateau Royale bij BurgerZaken, besprenkeld met twee lekkere Chouffes, had ik geen zin meer om weer naar de bioscoop te lopen. In plaats daarvan liep ik, samen met eega, gewoon naar huis.
Heb je geen vierkante ogen ondertussen na 14 films in 6 dagen. Maar het aanbod was wel groot en goed he dit jaar.