Het is weer voorbij, het 7e Leids Film festival. Van 23 t/m 28 oktober was de stad veranderd in één grote filmstad. Op allerlei plekken werden films vertoond, natuurlijk in de 3 Trianonzalen en het Kijkhuis, maar ook weer in het Museum voor Oudheden, het Boerhaavemuseum, het Sieboldhuis en Scheltema. Heel bijzonder was de Pieterskerk als bioscoop en natuurlijk de veiling bij Onder de Boompjes. En er zat een forse koppeling met het Verrassend Winkelweekend, waardoor er in de winkels ook her en der films en fragmenten opdoken. Kortom, Leiden ademde en snoof film!
Na een week is het tijd voor een terugblik, op het festival zelf en op de films die ik zelf zag.
Tot mijn vreugde zag ik veel, heel veel mensen die een film kwamen bekijken. Veel voorstellingen waren uitverkocht of nagenoeg uitverkocht. Ik schat in dat er weer meer bezoekers waren dan tijdens de vorige edities. Dat is een goed teken, veel belangstelling voor films. Ook goed voor de continuïteit van het festival. De sfeer was ook weer prima, veel tevreden gezichten.
De Iron Herring werd gewonnen door Safety Not Guaranteed van Colin Trevorrow met een waardering van 4.4 (of een 9 in een tientallig stelsel). Helaas kon ik deze film vanwege een storing niet zien, ik zat er klaar voor maar de film wilde niet meewerken en daarna kreeg ik Una Noche als vervanger voorgeschoteld. Een aardige film, maar kennelijk heb ik de beste gemist. Jammer!
De publieksprijs werd toegekend aan The Perks of Being a Wallflower van Stephen Chbosky. Een prima keuze van het publiek, waar ik mij helemaal in kan vinden. Maar hoe zat het dan met mijn eigen waarderingen. Ik gaf elke dag een waardering aan de door mij geziene films, maar het is best lastig om dat al zo snel te doen. Want sommige films hebben even tijd nodig om als het ware in je hoofd te rijpen. Zeg maar een soort ‘kaas-effect’. En als ik dan terugkijk, dan kom ik uiteindelijk tot de volgende waarderingen:
- met een 9: Jagten en The Perks of Being a Wallflower ex aequo op de eerste plaats. Beide films hebben een beetje identiek thema, kindermisbruik (of juist niet). De ene film speelt zich af in de volwassenenwereld, de ander in de tienerwereld.
- met een 8.5 ex aequo Amour en The Sapphires. Films over het eindigende leven en over de start van een carrière. De ene droevig en de ander vol sprankelend leven.
- met een 8 The Loser’s Club en Argo. IJzingwekkende Hollywoodspanning en een heerlijke Turkse nachtshow op de radio.
- met een 7.5 Robot & Frank. Heerlijk humoristisch blikje in de toekomst voor de hulp in de huishouding.
- met een 7 Beasts of the Southern Wild, een poëtische vertelling over ongecompliceerde mensen in de Mississippi delta.
- met een 6.5 Teddybear, over verlegenheid en het vinden van een vrouw.
- met een 6 Una Nocha en Practical Guide to Belgrade…, Havana en Belgrado, aardig, maar niet meer dan dat.
Uit deze beoordeling kun je de conclusie trekken dat ik geen slechte films heb gezien. En dat versterkt mijn idee dat dit jaar sprake was van een uitzonderlijke oogst aan goede tot zeer goede films.
Waarvoor uiteraard dank aan de programmeurs van het Leids Film Festival. Ik kijk al weer uit naar de volgende jaargang.
100% genoten dus, dat mag duidelijk zijn.