Inmiddels zijn we de Kerst al weer voorbij. Onze Eerste Kerstdag waren bijna alle kinderen op bezoek, met aanhang en verwanten. Plus nog een zus met zoon, dus het huis zat aardig vol. Zoon Jorma bleef deze Kerst in het verre Manado, bij vrouw en zoontje en vierde daar de Kerst op zijn Indonesisch.

Hier lagen de pakjes under the tree en al spoedig kon de verleiding niet meer worden weerstaan. Uitpakken, die handel! Tussendoor nog een spelletje en voor je het weet staat het Kerstdiner op tafel. Eendenborst met truffelaardappel, diverse stamppotjes en een groene salade. Uiteraard besprenkeld met rood druivensap, dat we ook wel eens als wijn kenschetsen.

Al met al een hele genoeglijke familiale dag, zoals het klassieke kerstbeeld ons voorschrijft.

Dag twee daarentegen kozen HW en eega voor een rustige dag, na alle drukte van de dag ervoor. Lekker niets doen en een kerstdiner voor twee bereiden. Ditmaal mocht ik de pollepels in de keuken zwaaien (gelukkig ging dat goed, voor hetzelfde geld sla je al zwaaiend alle pannen van het vuur).

Het menu bestond uit een garnalenbisque met cognac, een kalfs-truffelrollade met courgetterolletjes en een frisse venkelsalade, en tot slot een citroenmascarpone. Voordat je nou gaat denken dat HW een briljant kok is, hier kwamen het idee en de grondstoffen vandaan.

Maar in aanmerking genomen dat HW geen grootse kok is, mocht het eindresultaat er uiteindelijk wel zijn. Hoewel de rollade misschien iets aan de droge kant was (uiteraard door mijn toedoen), terwijl eega er een dag later goed in slaagde om de overgebleven rollade wel lekker sappig te krijgen. Ach, dat is het geheim van de ware keukenprinses.

En zo was de Kerst 2012 ook weer zo voorbij, zonder sneeuw dit keer. Dat was wel een beetje jammer, want een echte Kerst moet wit zijn, toch?