Toen ik begin vorig jaar vooruit keek naar 2012 had ik enkele voornemens. Hoewel, echte voornemens waren het nou ook weer niet. Ik wilde meer bewegen (niet gelukt), wat minder kilootjes (juist weer wat meer geworden), twee keer per week naar de film (niet gedaan) en meer dan 100 blogs schrijven (zijn er ook minder geworden, van 89 naar 64).
Kortom, gewoon nooit meer doen, voornemens voor een nieuw jaar.
Wat was er dan wel in 2012. De eerste verjaardag van mijn kleinzoon Ellyezer, uiteraard een gebeurtenis van formaat. De kleine man heeft zich inmiddels getransformeerd tot een druk wandelaar met inmiddels ook al enkele tandjes. Zoon Jorma, die in mei 2012 naar Manado vertrok, is inmiddels getrouwd, heeft een langere verblijfsvergunning gekregen en heeft ook nog een huis gekocht. Dat hij nu aan het verbouwen is zodat hij over enkele maanden kan verhuizen. U begrijpt, ik ben trots op mijn zoon, dat hij dat allemaal in den vreemde voor elkaar krijgt. Elke dag is een leerdag voor hem, daar in het verre Indonesië.
Naar was dat mijn oude vriend Ton één dag na zijn 65e verjaardag overleed. Al meer dan veertig jaar kenden wij elkaar en vooral de laatste jaren was hij elke Oudejaarsavond een graag geziene gast. Swingen, voor zover de woonkamer dat toeliet, bij de muziek van Jools Hootenanny op de BBC. Deze Oudejaarsavond was hij er voor het eerst niet bij. HW en eega hebben er te zijner ere eentje op genomen en ongetwijfeld zat hij in de hemel ook naar de BBC te kijken. Misschien met pen en papier om direct een gedicht te kunnen maken.
Maar ik mis hem wel. Onze regelmatige zaterdagmiddagse afspraken in café De Bontekoe waren altijd een hoogtepunt. Discussiëren tot je erbij neerviel, en altijd bleek Ton wel weer ergens een gaatje ontdekt te hebben, waar hij door heen kon prikken. En soms gewoon samen zijn, zonder veel te praten. Wel met een borrel en een biertje natuurlijk, Jupiler en later Vedett.
Een dieptepunt in 2012 was de opheffing per 1 april 2012 van mijn werk. Ik heb daar al eerder over geschreven, maar ik heb nooit onderkend welk een emotionele impact dit op mij heeft gehad. Waarschijnlijk de oorzaak van het ineens opduiken van ‘spierreuma’, waarover ook al eerder geschreven. Eigenlijk vind ik het nog steeds een onbegrijpelijke zaak dat zo’n goed draaiend ambtelijke organisatietje de nek is omgedraaid.
Inmiddels hebben we een geweldige reünie achter de rug en is een van de voor de opheffing verantwoordelijke wethouders wegens een integriteitskwestie opgestapt.
Een andere belangrijke gebeurtenis dit jaar was het doorgaan van de tentoonstelling Beelden in Leiden. Ik heb hier meermalen over geschreven, maar het is ons groepje van aanvankelijk vreemden voor elkaar toch maar gelukt. Geld bij elkaar gehaald, kunstenaars via een curator geregeld, veel hulp van bedrijven en voila, daar was ineens die prachtige tentoonstelling op de Hooglandse Kerkgracht. Als één van de zes organisatoren ben ik daar best wel een beetje trots op. De kunst is om het kunstje in 2013 te herhalen. Dat wordt best nog wel een hele toer.
Tot zo ver een korte terugblik op 2012. Morgen een vooruitblik op dit komende jaar, 2013.
Ja was een bewogen jaartje voor je en naast Ton helaas van nog meer bijzondere Leidenaren afscheid moeten nemen zoals bijvoorbeeld Simon Plateel. Maar met goede moed en alweer voiirnemens op naar 2013. Bij deze alsnog de beste wensen Herman.
Een vol en bewogen jaar. Maar toch ook wel met een gouden randje… Fijn! Maak van 2013 een schitterend en spetterend jaar!!