Er liggen nog wat boeken op de stapel, waaronder deze van Unni Lindell. De Rouwmantel is zeker niet het laatste boek van deze Noorse schrijfster, want mijn druk dateert al uit 2008. Vandaar dat de pagina’s ook wat gelig zijn verkleurd. Maar de inhoud blijft gelukkig onveranderd.

Het is het boek waarin de hoofdpersoon, inspecteur Cato Isaksen, weer is teruggekeerd bij zijn vrouw Bente. Na zijn ongelukkige uitstapje met Sigrid, met wie hij dus een jong zoontje heeft. Uiteraard speelt dit nog door het hele verhaal heen, maar al met al voelt onze Cato zich weer wat veiliger op de wereld.

Dat wil overigens niet zeggen dat de wereld in en rond Oslo ook veiliger is geworden. Het boek draait om de moord op Ester Synnøve Lønn, een alleenstaande moeder, die een moeizame verhouding heeft met haar ouders. Verderop in het boek speelt ook de nooit opgehelderde verdwijning van Vesla Mortensen een rol. En uiteindelijk komen deze twee verhaallijnen dramatisch bij elkaar.

De Rouwmantel is een spannend boek, waarin de verdenking telkens verschuift. Maar als geoefend lezer weet je natuurlijk dat de eerste verdachten het niet zijn, ondanks de aanwijzingen. De twist is niet erg verrassend, want in je achterhoofd zie je die al een beetje aankomen. Dat betekent dat het boek niet super spannend is. Het is een goed verhaal, maar daar houdt het mee op.

En van de schrijfstijl van Unni Lindell moet je houden. Ze is erg beschrijvend en maakt ook vaak gebruik van koppelingen die geen direct verband hebben, zoals “Ze hoorde geluiden die geen taal hadden”. Ik vind het een beetje een flauwekul zin, immers geluiden hebben geen taal (normaliter). Bloemrijk dus, maar ook wel weer met een eigen charme.

Al met al vind ik De Rouwmantel iets minder sterk dan voorgangers als Dromenvanger of Het Dertiende Sterrenbeeld.

Unni Lindell – De Rouwmantel (Sørgekåpen) – 2005

Uitgeverij Signatuur

Vertaling: Carla Joustra en Janke Klok