De 29-jarige, in Groningen woonachtige Esther de Graaf toont in Leiden haar eerste buitenwerk. Ze nam reeds deel aan meer dan twintig groepstentoonstellingen en werd in 2013 genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. In 2010 kreeg ze het Hendrik de Vriesstipendium voor jong talent van de gemeente Groningen.

Esther de Graaf maakt fragiele constructies van alledaagse materialen als karton, plastic, ijzerdraad, aluminiumfolie en tape. Je kunt bij haar werk precies zien hoe het gemaakt is, geen geheimen of dubbele bodems. De sculpturen worden gebouwd met alleen dat materiaal dat nodig is.

Wat is het

De sculptuur in Leiden is een skelet, gemaakt van ijzerdraad, tin en plastic. Op de foto is het heel moeilijk te zien omdat de sculptuur uit dun draadwerk is opgebouwd en dat laat zich nu eenmaal lastig fotograferen. Zonder Titel is een fragiel werk dat ieders fantasie uitdaagt.

Wat zegt de catalogus

Zonder Titel is speciaal voor Beelden in Leiden gemaakt en ter plekke opgebouwd. De ruimtelijke verhoudingen en verbanden tussen de sculpturen en de omgeving spelen dan ook een belangrijke rol. Door het insectachtig voorkomen heeft de sculptuur een sterk organisch karakter, terwijl de tentconstructie eerder refereert aan door de mensen gemaakte architectuur. Maar zonder een uitgesproken betekenis en functie ontsnapt het beeld aan een definitie en onderstreept daarmee zijn autonomie.

Wat vind ik er van

Laat ik maar met de deur in huis vallen, ik vind het mooi. Het is inderdaad een skelet, maar het roept allerlei associaties op. Ik zie een beeld van een kerk, een kathedraal voor me, met een toren aan de kop. Tezelfdertijd zie ik een baviaan, die zijn kop opsteekt zonder een expliciete kop te hebben. Je ziet natuurlijk alleen maar een ijzerdraadconstructie en omdat het zo dun is, dwingt het je ook om goed te kijken. Dit is een constructie die mij aanspreekt door de ogenschijnlijke eenvoud. Maar bij nadere beschouwing zit het allemaal heel kunstig en krachtig in elkaar.