Enkele uren later vlogen twee vliegtuigen het World Trade Center binnen. Verwarring, woede, onbegrip, verdriet over de hele wereld. En de zaak van de dode vrouw op het strand verdween langzaam uit beeld. De rechercheurs konden geen aanknopingspunten vinden. Evenmin slaagden ze erin om de dode vrouw te identificeren.
Zo begint Het Zevende Kind van de Deense schrijver Erik Valeur. Een boek dat gaat over een donkere periode in de Deense geschiedenis. Het boek bevat veel aspecten van het leven. Het gaat over kinderopvang, adoptie, politiek, moord en media in een periode van 1961 tot pakweg 2008.
Maar vlak voor het 25-jarig jubileum van Kongslund wordt bij verschillende personen en instanties een anonieme brief bezorgd. Met geplakte tekst en een fijn-gehaakt babysokje. En een oude foto waarop zeven kinderen met een puntmutsje en als onderschrift “De zeven dwergen”. Waaruit verder bleek dat genoemde zeven dwergen, vijf jongens en twee meisjes, zich bevonden in de Olifantjeskamer van Kongslund.
En dan ontvouwt zich een spannend verhaal, waarbij we via Marie telkens informatie krijgen over de andere zes kinderen, die inmiddels natuurlijk volwassen zijn. We leren ze allemaal kennen en we leren ook dat er bij een van de kinderen een geheim is. Een groot geheim, dat langzaam ontrafeld wordt. En met langzaam bedoel ik ook echt langzaam, via zijsporen en uitwaaiers komen we stapje voor stapje richting waarheid. Waarbij links en rechts af en toe iemand overlijdt met steeds de vraag ‘moord of toeval’. Het Lot speelt ook een grote rol in het verhaal, evenals het Duister.
Erik Valeur heeft een schitterend boek geschreven, waarbij hij kon putten uit zijn eigen ervaring. Want hij verbleef in Kongslund, als te adopteren kindje. Het Zevende Kind kent een logische opbouw, waarbij je alle betrokkenen goed leert kennen, zowel positief als negatief. Langzaam wordt duidelijk dat we op zoek zijn naar een jongetje met een geheim. Waarbij Marie als verteller een geheel eigen rol speelt. En speelt ze wel de ‘zuivere’ rol die ze zelf denkt te spelen of speelt ze een heel duistere rol. Ook dat wordt naarmate je de pagina’s omslaat helderder.
Totdat in het laatste hoofdstuk de laatste rafelrandjes worden weggewerkt en de ‘waarheid’ zichtbaar wordt. Met recht kun je dit een literaire thriller noemen, maar je kunt het ook lezen als een spannende roman. Een absolute aanrader.
Erik Valeur – Het Zevende Kind (Det syvende barn) – 2013 – 672 pagina’s Uitgeverij Cargo Vertaling Angélique de Kroon