Vrijdagavond begon het Leiden International Film Festival 2013 met een speciale voorstelling van twee Chaplin-films met begeleiding van het Residentie Orkest. Dit grootse gebeuren vond plaats in de Pieterskerk, maar de toegangsprijs van dit ‘rode loper’-event vond ik toch ietwat te hoog. Let ook op de grote ambitie die spreekt uit de nieuwe naam van het festival, een beetje verengelst, meer internationaal. Dat belooft wat voor de toekomst.

Maar gisteren begon het filmfestival voor mij, met maar liefst drie films op rij. Uiteraard gaat zich dat de komende dagen uitbreiden, inmiddels zijn vijftien films gereserveerd.

Ik zal de komende dagen verslag doen van de door mij bekeken films. Hopelijk verleidt het je tot een bezoek aan het festival, want de meeste films zijn meerdere malen te zien. Enne, er zijn nog kaartjes voor veel films dus je kunt ook gewoon zelf nog gaan.

Film nummer 1

Enough Said (VS)

Met o.a. James Gandolfini, Julia Louis-Dreyfus en Catherine Keener.

Regie: Nicole Holofcener.

De eerste echt grote film van Nicole Holofcener is tegelijk de laatste film van Gandolfini, vooral bekend als Tony Soprano. De andere ster is Julia Louis-Dreyfus, bekend geworden door de tv-komedie Seinfeld.

Enough Said is een relatie-komedie. Het uitgangspunt is dat Eva (Julia Louis-Dreyfus), een gescheiden masseuse, een leuke man ontmoet. Dit is Albert (James Gandolfini). Zij ontmoeten elkaar op een party, waar Eva ook kennis maakt met Marianne (Catherine Keener), die Eva tegelijk inhuurt als masseuse. Eva en Marianne worden min of meer vriendinnen van elkaar. Tijdens de sessies moppert Marianne veel over haar ex-man en u raadt het al, die ex-man is Albert. En zo ontwikkelt zich een komisch, maar ook bij vlagen ontroerend drama over verhoudingen tussen mensen. En hoe je onzeker bent, zoekend, als je iemand ontmoet die je leuk vindt. Tussendoor hebben zowel Eva als Marianne te maken met grote dochters, die voor hun studie het huis uitgaan.

Kortom, een film met een lach en een traan, maar wel beide met hoofdletters. Het sterkste punt van de film is eigenlijk de cast, een geweldig stel acteurs die met groot plezier hun rol spelen. Puur naturel lijkt het, alsof ze elkaar al een heel leven kennen. Heeft natuurlijk ook te maken met een geweldig scenario.

Een aanrader als je houdt van films, die het gewone leven met alle ups en downs van volwassenen laat zien.

Mijn waardering: een 8,5.

Film nummer 2

Fruitvale Station (VS)

Met o.a. Michael B. Jordan, Melonie Diaz en Octavia Spencer.

Regie: Ryan Coogler.

Het debuut van regisseur Ryan Coogler laat ons een dag zien uit het leven van de 22-jarige ‘black’ Oscar. Samenwonend in de Bay Area met vrouw en dochter. De film is gebaseerd op een echt gebeurd verhaal.

Het is Oudejaarsdag en we maken kennis met Oscar Grant, een 22-jarige werkloze zwarte man. Hij heeft een klein dochtertje, Tatiana, en een vriendin, Sophina. We zien dat Oscar zich voorneemt om zijn leven een andere wending te geven. Geen dope meer, een normale baan en samenwonen met vriendin en dochter. We zien ook dat dit voor een zwarte man niet zo vanzelfsprekend is. Maar Oscar is vastbesloten om iets van zijn leven te maken. Oudejaarsavond komt en dan moet er feest gevierd worden. Oscar en Sophina gaan met een groepje vrienden naar het vuurwerk. Op de terugweg ontstaat er in de metro een opstootje met een andere ‘gang’. Maar dat sust weer en iedereen gaat verder. Ondertussen is wel de politie gewaarschuwd en vandaar gaat het gruwelijk mis.

Fruitvale Station is een heftige film, die laat zien waar zwarte mensen mee te maken krijgen. We zien ook een agressieve politie tegenover zwarten. Het zijn immers maar ‘niggers’. Goed verhaal, goed gefilmd, mooie muziek. Een sociaal realistische film over een vervelend onderwerp (denk maar aan de Zwarte Piet discussie hier). De moeite waard om te zien.

Mijn waardering: een 8,5.

Film nummer 3

La Grande Bellezza (Italië)

Met o.a. Toni Servillo, Carlo Verdone en Sabrina Verilli.

Regie: Paolo Sorrentino.

De nieuwste speelfilm van Paolo Sorrentino, bekend van o.a. Il Divo. De film gaat over Jeb Gambardella (Toni Servillo) die net 65 jaar is geworden. Jeb is een intellectueel die ooit een succesrijk boek heeft geschreven. Op die roem teert hij voort. Jeb oogt als een dandy, keurig gekleed, gekapt, verzorgd. Jeb besluit op zoek te gaan naar de betekenis van het leven en op die tocht komt hij vele zonderlinge types tegen. Hij ontdekt ook de leegheid van rijke en egocentrische vrienden. Maar tegelijkertijd ziet hij de schoonheid onder deze oppervlakkige laag. En uiteindelijk ontdekt hij de Grote Schoonheid, “La Grande Bellezza”.

Een overdonderende film waarbij je ruim twee uur wordt meegevoerd op een reis door het prachtige Rome. Een ontdekkingsreis met duizend-en-een facetten, die telkens even oplichten. Vergezeld van schitterende muziek is het een ononderbroken tocht door de krochten van een man, die vertwijfeld zoekt naar zijn oorsprong. Waar hij nog ‘authentiek’ was, terug in de tijd. Een echt Italiaanse film, met hier en daar een snufje Fellini. Voorwaar, een schitterende afsluiting van de eerste dag.

Mijn waardering: een 9.