Herman Willems Dagelijkse Dingen

Donderdag was er opnieuw tijd en ruimte voor één film, nummer acht inmiddels. Het werd de Duitse film Oh Boy, die draaide in het kader van de Cities & Cinema reeks. Onder het publiek werd een reis naar Berlijn verloot, maar helaas, geen prijs.

Film nummer 8

Oh Boy is de debuutfilm van Gerster, die flink wat prijzen en nominaties hiervoor kreeg. De film laat ongeveer 24 uur uit het leven van de jonge twintiger Niko Fischer zien. Niko is twee jaar eerder met zijn studie gestopt en lanterfant er sindsdien vrolijk op los.

Maar deze dag wordt anders dan de voorgaande, want de geldautomaat slikt zijn betaalpasje in en later blijkt dat zijn rijke vader zijn bankrekening heeft opgezegd. Niko moet het voortaan zonder zijn maandelijkse toelage van 2.000 euro doen.

De dag begint als hij uit bed stapt bij een meisje, die nog wat met hem verder wil. Maar Niko heeft geen zin en vertrekt, tot chagrijn van het meisje. Hij gaat naar een net nieuw betrokken kamer, ontmoet daar een vreemde en opdringerige buurman en vertrekt vervolgens naar de golfbaan voor de eerder beschreven ontmoeting met zijn vader. Dan komen we ook te weten dat Niko niets afmaakt waar hij aan begint.

Samen met vriend Matze ontmoet hij een oud klasgenootje Julika in een café. Julika was vroeger een heel dik meisje en heeft daar flink wat trauma´s aan overgehouden. Vroeger was ze verliefd op Niko. Ze nodigt hen uit voor een bezoek aan een balletvoorstelling waarin zij optreedt. Zo gaat het verhaal verder, met soms absurdistische ontmoetingen. Uiteindelijk ontmoet Niko aan het eind van de avond een oude man, Viktor. Die vertelt hem een verhaal dat tot nadenken aanzet. Het einde is onverwacht en in de vroege ochtend drinkt Niko zijn eerste kopje koffie van de afgelopen dag. Dit is overigens een leuke ´running gag´ door de film heen.

Oh Boy is een leuke film, die het leven van Niko licht ironisch beschouwt. Een kleine inkijk van het leven van iemand die op zoek is naar een eigen plek in het leven en die zich ook langzaam realiseert dat hij stappen moet zetten. Het is een film met een lichte toon, met grappige scenes en licht absurdistische karakters. Tezelfdertijd blijft de film qua karakters ook een beetje aan de oppervlakte. Sterk is de fotografie, het is een zwart/wit film waarin Berlijn een hoofdrol speelt.

Mijn waardering: een 7.