“De getuige” gaat over Kyle McAvoy, een briljant rechtenstudent aan Yale. Hij is daar hoofdredacteur van het prestigieuze The Yale Law Journal. Zijn vader is advocaat met een eigen praktijk, midden tussen de mensen in York en hij hoopt dat zijn zoon in zijn voetsporen zal treden, anders dan dat hij een topbaan aanneemt bij een van de grote internationale advocatenkantoren in Manhattan.
Maar op een dag wordt Kyle aangesproken door een man, die zich voordoet als FBI-agent. Hij confronteert Kyle met een niet zo nette gebeurtenis uit een recent verleden. Iets te doen met een dronken studente in een kamer met vier dronken studenten en wat er toen gebeurde.
Kyle wordt onder druk gezet door de man, die geen FBI-agent blijkt te zijn, om na zijn afstuderen als associate advocaat (een soort lerend advocaat) bij een groot advocatenkantoor dienst te nemen. Als hij dat niet doet dan wordt een videofilmpje verspreidt van de vervelende gebeurtenis.
Vervolgens ontspint zich een verhaal, bijna rechttoe-rechtaan, van een slimme jongen die probeert zijn belagers te slim af te zijn. Maar hij moet ook liegen en bedriegen tegen de mensen om hem heen om te voorkomen dat de video wordt gepubliceerd. Feitelijk is het geen echte thriller, want het gaat ook om spionage van bedrijfsgeheimen.
“De getuige” is voor mij een aardig boek, niet meer en niet minder. Het verhaal wordt vlot verteld en is goed te volgen. Geen ingewikkelde plotlijnen, die door elkaar heen lopen, maar een bijna chronologische vertelling met af en toe een uitstapje naar het verleden.
De spanning bouwt gedurende het verhaal goed op, zeker omdat Kyle op een ingenieuze wijze in de tegenaanval gaat. Jammer is alleen dat het verhaal met een sisser afloopt, een soort leeglopende fietsband. Terwijl je denkt dat er een spannende finale gaat komen, blijkt dit helaas niet zo te zijn. En dat is jammer want dat zou het verhaal zeker boven de middelmaat hebben uitgetild. Nu blijft het steken in een goed verhaal zonder adequaat einde.