De derde dag al weer, van de negen dagen Leiden International Film Festival. Hoewel de temperaturen buiten slinken, blijft het binnen in de gezellige zalen van Trianon en Kijkhuis aangenaam warm. Niet alleen door de verwarming maar ook door de kwaliteit van het gebodene. Zo zagen HW en eega deze derde dag twee toppers voorbij komen.
Film 7: 20.000 Days on Earth
20.000 Days on Earth is een documentaire over Nick Cave, gemaakt door het visuele kunstenaarsduo Iain Forsyth en Jane Pollard. Dit duo werkt al langer samen met Nick Cave, maar is ook bekend door andere muziekfilms. Deze docu won de regieprijs voor beste documentaire op het Sundance Festival. Het juryrapport vermeldde o.a. dat “de film twee heel verschillende kunstvormen, film en documentaire, uit elkaar haalt maar dat tegelijkertijd niets verdwijnt van de werkelijkheid of de magie van het onderwerp, Nick Cave dus.
De film begint met het ontwaken van Nick thuis, in bed. Het is de 20.0000ste dag van zijn leven. We zien hem bezig, zowel thuis in Brighton, als bij zijn collega muzikant Warren Ellis, die ook een van zijn bandleden is. We zien Nick in de auto in gesprek met wat andere mensen, we zien hem in het archief waar enkele mensen bezig zijn met het vastleggen van zijn verleden. We zien hem samen met Kylie Minogue, fellow Australian. We zien Nick zelfs op de bank bij zijn therapeut. We zien hem aan het werk tijdens repetities, maar ook thuis worstelen met nieuwe teksten.
Kortom, we zien een deel van het leven van de huidige Nick Cave. Muzikant, echtgenoot, vader van een tweeling, familieman. Dit alles in documentaire stijl, waarbij duidelijk is dat sommige scenes zijn geëensceneerd.
Daarnaast zien flarden van optredens, waarbij vooral de afsluiter een magische mix is van oude en nieuwe opnamen. De muziek speelt door en de filmbeelden zijn exact op het ritme gemonteerd, een memorabel moment.
Als je van Nick Cave houdt of van muziekfilms in het algemeen, dan is 20.000 Days on Earth een absolute aanrader. Als je van een interessante film over een muzikant houdt, dan is dit ook een aanrader.
Mijn waardering: een 8.
20.000 Days on Earth
Regie: Iain Forsyth en Jane Pollard
Met: Nick Cave, Susie Bick, Warren Ellis en Darian Leader
Duur: 97 minuten
IMDB waardering: 7.8
Film 8: White God
De 13-jarige Lili heeft zich ontfermd over Hagen, een mooie lieve hond. Geen rashond, maar een kruising van een labrador en een sharpei. Haar moeder moet echter voor werk naar Australië en dan moet Lili bij haar vader logeren. Deze wil geen hond in huis en dus wordt Hagen uit de auto gezet, tot grote ontzetting van Lili. Inmiddels weten we ook, dankzij een valse buurvrouw, dat het stadsbestuur alle bastaardhonden wil registreren en loslopende exemplaren wil vangen.
Wat volgt is een zoektocht van Lili naar Hagen, die inmiddels in handen is gevallen van een criminele hondenfokker. Deze leidt Hagen op tot vechthond en tijdens het eerste gevecht bijt Hagen zijn tegenstander dood. Geen leuke scenes voor de hondenliefhebber. Uiteindelijk wordt Hagen door de hondenvangers gevangen en in het asiel opgesloten, afdeling “Dodelijke injectie” omdat hij bijtgedrag vertoont en dus niet lief en meegaand is.
Wat daarna volgt is een opstand van de opgesloten honden. De beheerster van het hondenasiel wordt aangevallen, net als een paar hondenvangers. Daarna volgt een soort van wraaktocht door Boedapest, waarbij Hagen wraak neemt op de mensen die hem hebben mishandeld. Uiteindelijk komt hij tegenover Lili te staan. Hagen gedraagt zich agressief tegenover haar, maar als ze op haar trompet gaat spelen herkent hij haar en gaat liggen. Net als alle andere volgelingen/honden.
Zo op het oog een aparte film over de liefde van een meisje voor haar hond, een liefde die alles kan overwinnen. En veel kijkers zien de film ook op deze manier. Dat kon ik merken aan de reacties na afloop, waarbij men de film wel aardig vond, maar toch ook vreemd.
Persoonlijk was dit tot nu toe echter mijn hoogtepunt van het filmfestival. Want vervang de honden door menselijke bastaarden (vluchtelingen, zigeuners, immigranten, illegalen) en de film krijgt ineens een totaal andere betekenis. Met deze film maakte regisseur Kornél Mondruczó een indrukwekkend statement tegen de Hongaarse situatie, waarin steeds minder plaats is voor democratie en burgerlijke gelijkheid. Hij doet dit op een unieke manier aan de hand van een roedel honden. Geweldige film, die iedereen moet zien! Prima gespeeld en met verbluffende staaltjes van honds acteerwerk.
Mijn waardering: een 9.
White God
Regie: Kornél Mondruczó
Met: Zsófia Potta, Sandór Zsótér en niet te vergeten de honden Body en Luke.
Duur: 119 minuten.
IMDB waardering: 7.1
Hoeveel films gaan het worden deze week, ga je de twintig halen?
Als alles lukt worden het er 22 🙂