Vorige week zag ik de laatste film van Roman Polanski, Venus in Fur (2013). Een film naar een toneelstuk van David Ives, gebaseerd op Leopold von Sacher-Masoch’s beroemde verhaal uit 1870, getiteld Venus im Pelz.

De film is niet meer dan een verfilmd toneelstuk. Twee acteurs, een podium. Dat is alles waar het om draait. Het gaat dus niet zo zeer om actie en beweging, als wel om de dialoog tussen de twee hoofdrolspelers. Dat zijn Emmanuelle Seigner (de vrouw van Polanski) als de actrice Vanda Jourdain en Mathieu Amalric als regisseur Thomas Novacheck.

Op een herfstachtige, natte namiddag glijdt de camera in een vloeiende beweging over een Parijse avenue, door de deuren van een oud theater de zaal in. Daar staat een ontevreden Thomas, die de hele dag audities heeft gezien voor een rol in zijn stuk “La Vénus à la fourrure”. Eigenlijk heeft hij niemand gevonden, die kan voldoen aan zijn wensen.

Dan gaat de deur open en stapt Vanda binnen. Opzichtig, een beetje obsceen gekleed, zegt ze voor de auditie te komen, maar Thomas heeft geen zin meer. Iedereen is al weg, de lichten zijn uit, het is mooi geweest. Maar Vanda houdt aan en blijkt de tekst uit haar hoofd te kennen.

En dan ontwikkelt zich een boeiend spel tussen Thomas en Vanda. Macht, perversie, onderwerping, verleiding, de strijd tussen de seksen, de relatie tussen de actrice en de regisseur en de relatie tussen de regisseur en de ster, dat zijn een paar van de zaken die de revue passeren.

De film is grotendeels een strijd tussen Vanda en Mathieu, die elkaar afwisselend aantrekken en afstoten. Het toneelspel gaat over in de werkelijkheid, zijn er nog grenzen tussen fantasie en realiteit. Zelfs het omdraaien van de rollen, Mathieu als vrouwelijk hoofdpersoon en Vanda als mannelijk overheerser, komt voorbij. Het lijkt een ritje in de achtbaan, waar regisseur Mathieu bij wijlen de controle helemaal kwijt is en wanhopig naar zichzelf zoekt. Is hij regisseur of de slaaf-acteur uit het stuk.

Mooi spel met heerlijke dialogen en gedreven acteurs, dat vind je in deze film. En passant krijg je een kijkje in de keuken van hoe een rol tot stand komt. Een aanrader voor liefhebbers van een goed toneelstuk, maar dan vermomd als film. Duidelijk in beeld gebracht, met de nadruk op de acteurs.

Mijn waardering is een 7½.

Venus in Fur (La Vénus à la fourrure) (2013)

Regie: Roman Polanski

Met: Emmanuelle Seigner en Mathieu Amalric

Duur: 96 minuten

IMDB waardering: 7.2
Gezien: 30 november - Film1