Voor de derde keer heeft Leiden afgelopen zaterdag laten zien dat kunst en wetenschap onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De Nacht van Kunst & Kennis toonde dit overduidelijk aan. Leiden, de stad waar al 440 jaar wetenschap op het hoogste niveau wordt bedreven. Vol met musea als Naturalis, Volkenkunde, Oudheden en nog veel meer.

Die Nacht van Kennis & Kunst is in korte tijd uitgegroeid tot een groots en meeslepend evenement. Met een programma, boordevol met lezingen, muziek, demonstraties, cabaret, proefjes en nog veel meer. Te veel om op te noemen en eigenlijk ook te veel om een verstandige programmakeuze te maken. Gevolg: keuzestress! Hoe moet je in godsnaam uit een dergelijk groot aanbod kiezen.Nou, vooruit dan, 5 onderwerpen om de avond door te komen.

We begonnen om 20.00 uur in de grote zaal van het Museum Volkenkunde. Waarbij bedacht moet worden, dat het credo “vol=vol” is. Dus ruim op tijd arriveren voor de eerste lezing in het kader van de Ode aan de Fantast. Die lezing was van Herman Brusselmans, een van de meest verguisde Vlaamse schrijvers, maar tegelijkertijd een van de best verkopende. Deze literaire fantast schonk de uitpuilende zaal een half uurtje korte verhalen, doorspekt met kruimige sexfantasieën. Veel gelach en gegniffel van zowel het mannelijke als vrouwelijke publiek.

Na dit kruidige begin tijd voor een vleugje fantasie in de Hortus. Het motto aldaar was Let There Be Light! en dat was er in overvloed. Glowtree, Glowfield, het Light-Up collectief, Werc en het Blauwe Uur hadden de Hortus omgetoverd in een magische, betoverende wereld vol kleuren. Je waande je op sommige plekken in een andere wereld. Was de Hortus maar iedere avond open met zo’n fraaie belichting. Helaas, dat is niet zo en daarom maar weer teruggekeerd op de gewone wereld.

Op naar het naastgelegen Academiegebouw voor een snufje cabaret van Katinka Polderman. Onder het motto Cabaretiers op de kansel zong Katinka liedjes uit haar vijfde voorstelling, maar we kregen ook een heel nieuw liedje te horen, dat ze voorlas en waarbij er nog geen muziek was. Onvergetelijk was de uitsmijter, Tanzania. Begeleid door gitaar in plaats van accordeon galmde dit lied door het Groot Auditorium, waar normaliter deftige professoren de promovendi aan de tand voelen.

Van het Academiegebouw even op de fiets naar Museum Boerhaave. Het was inmiddels na tienen en de stad liep helemaal vol met wandelende en fietsende mensen, op zoek naar het volgende optreden. Voor ons was dat een onderdeel van de Grote Voedselshow met als ondertitel Kunst Culinair. Martijn van Calmthout (wetenschapsjournalist) en Marijn Frank (Keuringsdienst van Waarde) spraken met vormgeefster Karlijn Souren en kunsthistorica Hester van den Donk over de verbinding tussen eten en kunst. Rijkgevulde stillevens passeerden de revue, maar ook een interessant experiment zoals op de foto. Allemaal kleurrijke blokjes, gemaakt van groenten. Ga maar eens puzzelen. Overigens was de discussie vrij tam, vooral omdat de kunsthistorica ietwat zuinigjes overkwam. Tikkeltje meer humor had wel gemogen!

Inmiddels speelden Beans & Fatback in de binnentuin van het Boerhaave. Een swingend zevental, beïnvloed door de blues, country en Americana. Lekker even grooven in de frisse buitenlucht, met een glaasje water. Want de dorst had inmiddels wel toegeslagen, na al die overbevolkte binnenruimtes.

Na een stief halfuurtje swingende muziek werd het tijd voor de afsluiter in het Auditorium van Museum De Lakenhal. Weer een klein stukje fietsen voor de Gelukslezing van Nico Dijkshoorn onder de titel Dijkshoorn leest kunst. Dijkshoorn, wonend in Leiden en lekker op de fiets gekomen, had al eerder, samen  met zijn gitaar, in de Hortus verteld en gespeeld. Maar nu, opnieuw voor een overvolle zaal de afsluiter. Aan de hand van plaatjes van kunstwerken, zoals een doek uit de collectie van De Lakenhal, vertelt hij wat hij er van vind. Zonder enig kunsthistorisch besef, gewoon uitgaande van het eigen gevoel. Van een zelfportret krijg je dan iets van “ik wist niet dat Jan pijp rookte, dat hield hij altijd verborgen. Overigens, ik wist ook niet dat hij een gele streep op zijn neus had”. Droogkomisch, maar door het gilde der kunstcritici zwaar bekritiseerd.

En om kwart voor een, donker in de nacht, was het tijd om het stalen ros weer te bestijgen, richting welverdiende nachtrust.

De Nacht van Kunst & Kennis 2015 zat er weer op. Op naar de volgende editie!