Film 13: La French (The Connection)
“The Connection (La French)” is een thriller die zich in de jaren ’70 en ’80 in Marseille afspeelt. Zoals de titel al doet vermoeden is het een soort Franse tegenhanger van het legendarische “The French Connection”.
In de jaren ’70 ontwikkelde Marseille zich tot de belangrijkste doorvoerhaven van heroïne richting New York, tot grote ergernis van de Amerikanen.
Justitie in Marseille maakte er niet zo veel werk van, de corruptie tierde welig. Maar daar komt een eind aan als er een nieuwe onderzoeksrechter wordt benoemd, Pierre Michel (Jean Dujardin). Hij ontdekt dat er bijna niets bekend is over de misdaad en begint fanatiek aan zijn klus. Daarbij zoekt hij de randen van het wettelijke op.
De grote baas van de onderwereld is Gaëtan ‘Tany’ Zampa (Gilles Lellouche). Hij is de absolute alleenheerser, maar als de rechter met zijn pookje in het vuur stookt, ontstaat er onrust onder de adjudanten van Zampa. Uiteindelijk vertaalt zich dit in een heuse bendeoorlog met vele slachtoffers. Een van de opstandige adjudanten is Le Fou (Benoît Magimel), die doorzeefd in het ziekenhuis beland maar op grote schaal wraak gaat nemen. Een en ander gaat ten koste van de doorvoer naar New York en dus ook van de inkomsten.
“The Connection (La French)” is een klassieke thriller qua opbouw. Er is een duidelijk onderscheid tussen de goeden en de slechten en we weten ook al hoe een en ander afloopt. Jammer is dat de spanningsboog halverwege wegzakt. Dat komt doordat de film eigenlijk iets te lang duurt. Een half uur korter en de film was zeker spannender geweest.
Prima acteurs, goede dialogen, zorgen voor een goede sfeer.
Mijn waardering: een 6.5
Regie: Cédric Jimenez
Met: Jean Dujardin, Gilles Lellouche en Féodor Atkine Duur: 135 minuten
IMDb waardering: 7.1
Film 14: Station to Station
24 dagen aan boord van een trein op een reis van 6500 kilometer, van New York naar San Francisco. Een trein, ontworpen als een kinetische lichtsculptuur. Een cross-country conceptueel kunstproject, waarvan een film is gemaakt die bestaat uit 62 korte films van één minuut elk.
Regisseur is Doug Aitken, een bekend Amerikaans installatie- en videokunstenaar.
De film begint met een vertrekkende trein, die door middel van LED-lampjes prachtige lichtbeelden kan maken. Het is een fantastisch gezicht deze trein door het landschap te zien rijden.
Maar daarna krijgen we de korte filmpjes van een minuut. En daar begint de schoen te wringen. Want deze filmpjes hebben geen enkele band met elkaar of met het geheel. We krijgen allerlei rockbandjes te zien, afgewisseld met andersoortige muziek en hier en daar wat lichtkunst. Of wat gefilosofeer in een treinwagon. Voorbeeld: Cat Power, een prima zangeres, zingt een liedje met gitaar. Daarna zien we haar zittend in een soort grot, een beetje tokkelend op haar gitaar. Wat doet ze daar, waarom zit ze daar?
Kortom, een aaneenschakeling van clips, een soort van ouderwetse MTV. Ongetwijfeld leuk voor de mensen die er aan hebben meegewerkt, maar voor mij een volstrekt overbodig soort documentaire.
Mijn waardering: een 3.
Regie: Doug Aitken
Met: Beck, Jackson Browne, Patti Smith, Cat Power, e.a.
Duur: 71 minuten
IMDb waardering: 6.1
