Het was al weer een aantal jaren geleden dat ik de Leidse Jazzweek had bezocht. Persoonlijk ben ik niet zo’n liefhebber van uitpuilende cafeetjes, waar dan ergens in de verte tussen de mensenmassa geluid werd geproduceerd door onzichtbare muzikanten. Plus dat de term “Jazzweek” de lading grotendeels niet meer dekt. Het is inmiddels een allegaartje geworden van muzikale stijlen, waar op zich niets mis mee is, maar een “Jazzweek” is volgens mij toch iets anders.
Dit jaar had ik het programma weer eens nauwgezet bestudeerd, met uitzondering van de kroegentocht die aan mij dus niet is besteed. En daar zag ik warempel een klein hoogtepunt, want op vrijdag 22 januari speelde The Royal Dutch Scam in de Tuinzaal van de Burcht. Een 10-koppige band, die alleen maar nummers speelt van Steely Dan, met toevoeging van jazzy improvisaties. Een band ook met roots in de Leidse regio. Opgericht door Lo van Gorp (zang/sax), die er tijdens een jamsessie in het Leidse jazzcafé De Twee Spieghels achterkwam dat de toen aanwezige muzikanten allemaal gek waren op de muziek van Steely Dan. En zo is het gekomen…….
Dat was dus een mooie reden om de Jazzweek weer eens te bezoeken. Ergo, rond een uur of acht lopend naar de zaal, door de gestaag vallende regen. Aanvangstijd: 20.30 uur, zaal open 20.00 uur. Maar aangekomen bij de zaal bleek die nog potdicht te zitten. Foutje, bedankt. Aanvangstijd bleek een uur later te zijn. Dan maar weer door de regen teruglopen naar huis, want ik had geen zin om een uur in een café te gaan zitten wachten.
Afijn, een uur later opnieuw door de regen naar de zaal, die nu wel open bleek. En ja hoor, even na half tien verschenen Lo van Gorp en kompanen op het podium. En begon het grote genieten, de herkenning van de oude Steely Dan nummers, maar ook de bijna perfecte uitvoering door The Royal Dutch Scam. Allemaal muzikanten die hun sporen verdiend hebben. Met o.a. de uitstekende gitarist Thomas Bekhuis en de felle saxofonisten Tom Beek en Arjan Muusz. En niet te vergeten de drijvende krachten, Boudewijn Lucas op bas en Mark Stoop achter de trommels. Plus nog eens drie swingende achtergrondzangeressen.
Het geluid, zo belangrijk bij Steely Dan, was kristalhelder, perfect ingesteld voor de zaal. Eindelijk weer eens een band die het prima voor elkaar heeft.
Twee uur genieten dus en onderstaand filmpje geeft slechts een kleine impressie van dat genieten.
Geef een reactie