Wordt vandaag dan de laatste mooie, zonnige herfstdag? Zo’n dag die je al vroeg uitdaagt om de wandelschoenen aan te trekken. Wel, zo’n dag was het vandaag inderdaad.

En dat betekende al vroeg op pad, richting de Amsterdamse Waterleidingsduinen. Het was al vroeg druk bij de ingang, allemaal rekkende en stretchende mannen en vrouwen in vrolijke kleding. De hollers en dravers onder ons.

Het duinwatergebied is een immens groot wandelgebied, dat zich langs de kust uitstrekt van grofweg Noordwijkerhout tot Zandvoort. Het is een breed gebied, dat niet alleen uit duinen bestaat, maar ook grote bosgedeeltes kent.

De enorme variëteit maakt het gebied tot een waar wandelparadijs, waar je veel fraaie uitzichten hebt over het afwisselende landschap.

De beheerder heeft een deel van het gebied teruggebracht naar de oorspronkelijke staat. Dat betekende de kap van exoten, bomen die niet in het landschap thuis horen, maar die zich ongebreideld hadden verspreid. Ook zijn veel duinpannen weer opengemaakt, zodat de waterplekken zich kunnen herstellen. Daardoor komt een deel van de oorspronkelijke flora en fauna weer terug.

Opvallend was het grote aantal herten en reeën dat we al wandelend zagen. De dieren keken niet op of om van de wandelaars en graasden rustig door. Wat opviel was de toename van het aantal dieren ten opzichte van ons vorige bezoek, ruim twee jaar geleden. De beheerder heeft dan ook het onprettige besluit moeten nemen om een aantal herten en reeën af te schieten. Het aantal wat er nu rondloopt is uit de hand gelopen, waardoor ze schade aanrichten aan bomen en planten.

Ook weten ze te ontsnappen uit het natuurgebied en grazen af en toe wat burgertuintjes leeg. Zo zie je maar weer wat er gebeurt als er geen natuurlijke vijanden zijn. Misschien moeten we eens wat beren en wolven laten rondbanjeren.

Ook opvallend was het dat we op de achtergrond het scheurende geluid hoorden van racende auto’s op het circuit van Zandvoort. Een vreemde ervaring in de verder doodstille natuur. Terwijl ik dacht dat Max al was uitgeracet.

Na een anderhalve uur door het gebied te hebben rondgezworven, werd het tijd om de uitgang weer eens op te zoeken. Waar inmiddels een lange rij mensen voor de kaartautomaat stond, want veel mensen hadden bedacht om er een op uit te trekken.

Resteerde nog een bezoekje aan de Katwijkse boulevard voor een lekker kopje koffie met appelgebak en slagroom.