Het was al weer bijna een jaar geleden dat ik naar een film was geweest. Toen was het Leiden International Film Festival bezig en was ik bezig met een soort marathon. Ruim twintig films in een tijdsspanne van iets meer dan een week. En op de laatste dag van dat festival sloeg de pech toe, een darmontsteking met als gevolg een aantal operaties en bijna een jaar uit de running.
Dus was het best wel weer spannend om voor het eerst weer in een bioscoopstoel plaats te nemen. En dan ook nog met een film die bijna drie uur duurde. Het is allemaal goed gegaan en inmiddels is het filmfestival 2017 ook weer begonnen en is de eerste film ook weer geconsumeerd. Dit jaar geen 20 films of meer, maar alleen middagvoorstellingen want ik ben nog niet toe aan avondfilms. Gek is dat eigenlijk, dat de moed daartoe nog ontbreekt. Maar alles moet langzaam worden opgebouwd. Dat geldt voor het hele revalidatieproces en vooralsnog loopt alles naar wens.
Maar nu terug naar Blade Runner 2049. Het vervolg op de klassieker uit 1982 met Harrison Ford en Rutger Hauer. De nieuwe film is een vervolg op die oude cultfilm met opnieuw een rol voor Harrison Ford.
Ditmaal is het Blade Runner K (Ryan Gosling) , die in opdracht van luitenant Joshi (Robin Wright) oude replicants moet opsporen en vernietigen. Van deze oude replicants is de levensduur verstreken en daarom houden ze zich verborgen. Als eerste zien we de opsporing van replicant Sapper Morton, een vredelievende boer die op een afgelegen plek zijn groenten teelt. Op deze boerderij vindt K spullen, die hem op een zoektocht brengen naar zijn eigen verleden, de geschiedenis van de replicanten, de kracht van het geheugen en wat het betekent om mens te zijn.
Deze zoektocht voert ons door een magische wereld van een toekomstig Los Angeles en omgeving. Een prachtige wereld die op een fabuleuze wijze door cameraman Roger Deakins in beeld wordt gebracht. Overdonderende en majestueuze beelden trekken voorbij en lieten mij naar adem happend achter. Dit werk is alleen al een Oscar waard. Dit is een film die je moet ondergaan.
En passant zet het je dan ook nog aan het denken over het je eigen menszijn. Prima rollen van Ryan Gosling en Sylvia Hoeks als Luv.
Een film die je moet zien op een zo groot mogelijk scherm.
