A Ghost Story is een romantisch drama en bepaald geen horrorverhaal. In dat opzicht is de poster wellicht een beetje verwarrend omdat het spook daar een duidelijke rol heeft.
Toch speelt het spook de hoofdrol in deze film van David Lowery. Een budgetfilm die voor slechts $ 100.000 is gemaakt. En daarvoor krijg je ook nog twee echte Hollywood toppers, Casey Affleck (Oscarwinnaar met Manchester by the Sea) en Rooney Mara, bekend van Carol en The Girl with the Dragon Tattoo).
Het jonge paar C. (de man Casey) en M. (de vrouw Mara) betrekken een nieuwe woning, een mooie bungalow. Het gelukkige paar geniet volop van elkaar en heeft mooie plannen voor de toekomst. Maar dan slaat het noodlot toe en komt C. bij een auto-ongeluk om. M. blijft achter en komt in een rouwperiode. Maar we zien dat de geest van C. opstaat van de lijktafel in het mortuarium en zich kleedt in een laken met twee gaten voor de ogen. Zo snappen we dat dit dus de geest van C. is (of de ziel of hoe je het ook maar wilt noemen). Vanaf dat ogenblik ervaren we de wereld eigenlijk door de ogen van de geest. Hij keert terug in de woning en ziet hoe M. daar rouwt. Maar ook hoe ze na verloop van tijd de rouw voorbij is en zich door een andere man laat thuis brengen (en zelfs een knuffel krijgt).
We zien hoe M. uit beeld verdwijnt als ze het huis verkoopt en elders een nieuw leven gaat beginnen. De geest blijft achter in het huis, kennelijk verbonden aan het huis en niet aan M. Er komen nieuwe bewoners en de geest ziet dat alles met lede ogen aan. Met enkele spookbewegingen, zoals spontaan kapot vallend serviesgoed jaagt hij de nieuwe bewoners de stuipen op het lijf en die verdwijnen dan ook al snel weer. Uiteindelijk doolt de geest alleen rond in het verlaten huis. Vervolgens wordt het huis gesloopt, maar voor dat einde slaagt de geest erin om een papiertje uit de muur te peuteren, dat nog geschreven is door M. Want zij heeft in elk huis waarin ze heeft gewoond een papiertje met een boodschap achtergelaten. En als de geest de boodschap leest, dan lost hij ineens op.
Op het oog een simpel verhaal, op een simpele manier verteld en verfilmd (met dat lage budget, vandaar het spook met het laken). Feitelijk gaat het over geluk, dat in een oogwenk kan veranderen in een drama. De partner is ineens dood, het rouwen begint. En dat een jong iemand op een gegeven moment de kracht vindt om door te gaan met het leven en elders opnieuw te beginnen, dat snappen we ook nog. Tot zover is het gedrag van het spook ook nog te begrijpen. Maar waarom het spook dan vast blijft zitten in het huis en het verleden kennelijk niet achter zich kan laten, dat wordt wat minder begrijpelijk. En waarom het spook de nieuwe bewoners een beetje gaat treiteren, dat wordt nog lastiger te begrijpen.
Je zou kunnen zeggen dat het gaat over verlies en het loslaten daarvan zodat je weer verder kunt. Maar dat wordt hier dan toch een beetje ongelukkig tot uiting gebracht. Kortom, een film die wel degelijk iets menselijks aan de orde stelt, maar dit naar mijn idee wat onduidelijk doet waardoor je met te veel vragen blijft zitten.
A Ghost Story draaide op het Leiden International Film Festival en kan ook nu nog in het Kijkhuis worden gezien.