Nou, vooruit dan maar, nog een laatste terugblik op die alles verzengende dagen. Dagen, waarop je soms beter in de tuin onder de parasol kon blijven zitten dan ook maar iets te bewegen. Dagen waarop je lang niet meer gevoelde vochtkanaaltjes op je rug ervoer, dagen waarop een klein wolkje een bijzonderheid was, nachten waarin het minste zuchtje wind gevierd werd als ware het de grote klimaatveranderaar.
Dagen, waarop het heerlijk was om met je auto door de wasstraat te rijden. Waarbij je de neiging voelde om nog een keer te gaan, en nog een keer en misschien nog wel een keer. Alleen maar om zo’n lekkere watersproeistroom voorbij te zien komen en de waterstralen op je dak en ramen te horen kletteren. Oh, heerlijk genieten in een wasstraat.
En om dan ‘s-avonds naar buiten te staren, op zoek naar een bloedmaan. Naar het schijnt een buitengewoon natuurverschijnsel, maar wie taalt er naar een bloedmaan als er de hele dag een goudgeel stralende zon aan het firmament staat. Maar ik heb hem gezien hoor, die bloedmaan. Niet voor de volle 100%, maar net toen die begon af te nemen schoven de wolken (ja, die waren er toen) opzij en kwam de maan tevoorschijn.
En natuurlijk moest er gefietst worden. Door het fraaie Hollandse polderlandschap rond Leiden. Een rondje Oud-Ade – Rijpwetering – Hoogmade – Leiderdorp. En een rondje Zoeterwoude – Benthuizen – Zoeterwoude en nog wat later een bezoekje aan Klein Giethoorn, tussen Hazerswoude-Dorp en Boskoop.
Mooie tochten waarvan je hieronder de fotografische impressies ziet.
