Vrijdag waren eega en ik getuige van de première van het nieuwe locatietheater van het Leidse PS|theater. De naam locatietheater was in dit geval heel toepasselijk, want het vond plaats in het Polderpark Cronesteyn.
Een prachtige plek om theater te maken, te midden van groen grasland, riet langs de waterkant, overvliegende ganzen, een helikopter, wandelaars, trimmers en een rustig klapwiekende reiger en een fantastische rood-gouden zonsondergang. Daar, midden in de natuur was een podium opgebouwd met een tribune voor het publiek.
De titel “Tussenland” suggereert dat er een land ligt tussen iets er voor en iets er achter. Een land op de grens van…. Maar van wat? Misschien het land tussen geboorte en dood, begin en einde. Dat zou kunnen, maar echt helemaal duidelijk wordt dat niet.
Maar daarmee zijn we wel aangeland bij het thema ‘tijd’. De tijd die verstrijkt tussen geboorte en dood. Het verleden, het nu en de toekomst. Wat betekenen deze begrippen voor een bejaarde slager, wiens verleden veel groter is dan zijn toekomst. En voor zijn zoon, waar het omgekeerde voor geldt. Of voor een man van bijna zestig, die een vriend heeft die dertig jaar jonger is. Hoe verhoudt zich hun kijk op het leven tot elkaar.
Zulke vragen en dilemma’s komen in “Tussenland” aan de orde en het is aan de toeschouwer om hier iets of niets mee te doen.
Acteurs Tijs Huys en Wil van der Meer spelen hun rol met verve en laten horen waar het om gaat. Zij rennen door het decor van de ene naar de andere plaats om elke keer weer een andere rol op te pakken. Het verhaal blijft echter wel goed te volgen.
Anders is de rol van de zes figuranten, die zwijgend en zwart gekleed door het decor schuiven. Van jong tot oud verbeelden zij mogelijk de verschillende generaties, al wordt dit nergens duidelijk gemaakt. De bewegingen die zij maken zorgen echter wel voor een zekere dynamiek. Hierdoor blijft het boeiend om te kijken want je weet niet wat er weer gaat gebeuren.
Belangrijk is ook de uitstekende muziek. Drie muzikanten in een soort glazen kas begeleiden de acteurs in zangpartijen, spetteren soms zelf in solo’s en zorgen voor een aangename ‘soundscape’ op de achtergrond.
“Tussenland” is een redelijk abstract theaterstuk, dat kracht put uit zijn omgeving. De verhalen zijn minder herkenbaar dan de eerdere voorstelling “De bubbel”. Desalniettemin is het zeker de moeite waard om uit je luie stoel te komen en te gaan kijken.
Dat kan nog tot en met 2 september, in het Polderpark Cronesteyn.
