Afgelopen weekend heb ik weer eens ouderwets voetbal beleefd. Voor Studio Alphen moest ik verslag doen van de vierde klasse wedstrijd tussen LSVV ’70 tegen het Boskoopse Floreant. LSVV ’70 is de Leidse studentenvereniging, alleen toegankelijk voor (oud)studenten. Dat geeft natuurlijk een heel bijzonder cachet aan zo’n vereniging. Deze club heeft onderdak gevonden bij een andere Leidse club, Lugdunum. Een roemrijke club met een groot verleden, maar helaas al enige tijd in verval zoals wel meer Leidse clubs.

De Kikkerpolder

Beide clubs spelen op het sportpark Kikkerpolder, een mooi groen sportpark, gelegen aan de Oegstgeester kant van Leiden, tegen het volkspark De Leidse Hout aan. Het veld van Lugdunum/LSVV is tegenwoordig voorzien van kunstgras. Weinig romantisch natuurlijk, maar wel de redding voor veel amateurclubs. Het ‘clubhuis’ van LSVV ’70 ligt iets achteraf, een houten keet die wordt gedeeld met de honkbalclub Biënto. Een terras er voor, stoeltjes, een zonnetje en warempel, er heerst een soort blije campingsfeer. Normaliter wordt je bij een club in de bestuurskamer ontvangen, maar bij de blije studenten ontbrak zoiets onnutigs. Immers, het enige dat enigszins statuur hoort te hebben is de tap cq. de krattenloods. Normaliter krijg je dan als verslaggever een kopie van het wedstrijdformulier voor aanvang van de wedstrijd. Altijd handig om te weten wie er op het veld staan en wie wie is. Tegenwoordig wordt dit allemaal via een app geregeld en dat levert bij het uitprinten nog wel eens wat problemen op bij de wat minder digitaal geschoolde vrijwilliger. Niet zo bij LSVV, want daar ontbreekt gewoon de printer. Nergens voor nodig, dergelijke luxe. Er dient dus te worden teruggevallen op ouderwets handschrijfwerk.

Dan wordt het tijd om plaats te nemen op de tribune. Een klassieke tribune met houten dakspanten en lange banken. Ik zat naast de radiokamer, ook al zo’n prachtig reliek uit de oude doos, want de moderne radioverslaggever verzorgt de uitzending via de telefoon. Aan de wand van de radiokamer hingen een paar prachtige, bijna vergeelde foto’s die getuigenis gaven van het roemruchte verleden van Lugdunum. De wedstrijd zelf speelde zich af onder een lekker zonnetje. Beide ploegen deden hun uiterste best om echt voetbal te spelen, inclusief opbouw vanuit de verdediging. Voor een paar vierdeklassers een aardig partijtje, waarbij de boomkwekers uit Boskoop de punten mee naar huis namen met een 1-3 overwinning. En toen ik het sportpark afliep  werd ik uitgeleide gedaan door een veelvuldig kraaiende haan. Of hij de victorie kraaide weet ik niet, maar het zorgde in ieder geval voor een landelijk gevoel.

Warmunda

Omdat die zondag het zonnetje ook lekker scheen, besloot ik om de fiets te pakken en naar Warmond te fietsen. Want daar speelde Bernardus tegen de lokale helden Warmunda. Bernardus komt uit Hazerswoude-Rijndijk, het dorp waar ik 27 jaar heb gewoond. En waar ik bestuurslid, jeugdleider en -trainer ben geweest bij Bernardus. Bernardus speelt momenteel 3e klasse, maar was eigenlijk gedegradeerd naar de 4e klasse. Maar door het ontbreken van voldoende clubs werden de 3e en 4e klasse samengevoegd. Deze enige plek in Nederland waar zoiets heeft plaatsgevonden. Het veld van Warmunda is een klassiek voetbalveld. Lekker gras met hobbels en bobbels, waar de spelers overheen kunnen denderen. Met af en toe onbeholpen acties en overtredingen. Maar met een volle beleving. En een meelevend publiek die iedere actie van de grensrechter van cynisch commentaar voorziet. Zo hoort voetbal gespeeld te worden. Op de foto bovenaan zie je een actie van Warmunda. Bernardus won deze wedstrijd met 0-1. Volgende week mag ik verslag doen van de wedstrijd Bernardus tegen Alphen, in het wijdse polderlandschap van Hazerswoude. Ik zie er nu al naar uit.