Een paar weken geleden liet ik al een deel zien van de openluchttentoonstelling Please Don’t Touch van het jonge Leidse kunstenaarscollectief ROEM. Vandaag is het tijd om de rest van deze expositie te laten zien.

Op Leidens oudste en meest centrale punt de Burcht lieten twee kunstenaars zien, wat hun beleving was van de coronacrisis. Werk van Vita Kiewiet de Jonge en Annemieke Dannenberg was onder de grote bomen, centraal op de Burcht te zien.

Van Vita was een eenvoudige poster zichtbaar met daarop een tak met ingekleurde bladeren. Haar werk heette Intangible Matter, dat zoveel betekent als ‘ongrijpbare zaken’. Op de poster was een QR-code te zien, waarmee je via je telefoon terecht kwam op een website met de gehele afbeelding en muziek. Een digitaal en audiovisueel verhalenboek dat iedereen moet inspireren voor een klein beetje magie in het leven. Kijk en luister hier en oordeel zelf.

Annemieke Dannenberg had een stoel met een tafeltje geplaatst met voor de duidelijkheid een bordje erbij dat zitten mag. Op het tafeltje stond een telefoonnummer, 0712032076, dat gebeld kon worden. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik dat niet heb gedaan. Ook stond er een grote glazen pot op met daarin gevouwen papiertjes. Het nummer was, als ik me goed herinner, een middel om de eenzaamheid te bestrijden.

Op de Botermarkt toonde Joosje Bosch een heel bijzonder werk met de titel Desinfect. Het was een van zeep gemaakte hand met een plastic handschoen. De handschoen was natuurlijk redelijk snel verdwenen, maar als je de zepen hand aanraakte, dan kon je daarna je handen wassen met die zeep. En was dat nou net niet het credo van deze tijd, ‘zo veel mogelijk je handen wassen’.

Op een brug over het Rapenburg hing glaswerk van VELOWA oftewel Debora Klop. Zij had een rek gemaakt waarin een aantal kleine vierkante bewerkte glaasjes hingen. De glaasjes hingen in de ruimte en door er doorheen te kijken werd de ruimte omkaderd. Debora onderzoekt ruimte en dimensie en ze probeerde dat hiermee uit te beelden. Immers, de coronacrisis zorgde er voor dat de mens zich meer bewust werd van de ruimte.

Naar het werk van Bas van Klaveren was het even zoeken. Samen met enkele voorbijkomende studenten, die ook op pad waren om ROEM te ontdekken, zochten wij de ruimte op de Oude Vest bij de Leidse Schouwburg af. Maar nergens zagen we een kunstwerk. Teleurgesteld dropen we af, maar toch knaagde er iets. Ik kon niet geloven dat er niets was en wat bleek….. in twee afficheruimtes naast de toegangsdeuren hing het werk van Bart. Eigenlijk waren het twee werken, Shared Dining & Tafel voor Twee. Bart is meubelmaker en had twee ontwerpen gemaakt voor meubels in een restaurant in coronatijden. Met zijn ontwerpen is het mogelijk om gewoon te dineren, rekening houdend met de afstand.

Tot slot was er het vogelhuisje met de naam Nestelen van Maarten Slof, hangend aan een gevel op de Lange Mare. Hij maakte een vogelhuisje in de vorm van het coronavirus. Naast de hoop dat er vogels zouden gaan nestelen, beeldt dit huisje ook de samenhang van virus en natuur uit. Immers, het virus is natuur. Helaas mocht het vogelnestje van de gemeente niet in een boom worden gehangen.

En daarmee komen we aan het eind van de openluchttentoonstelling Please Don’t Touch van ROEM. Jonge kunstenaars, die in een relatief korte tijd met een beperkt budget hun beeld van de coronatijd moesten weergeven. Een hele opgave om hieraan te kunnen voldoen, maar het is gelukt. Het een wat treffender dan het ander, maar dat is een persoonlijke voorkeur.

Goed dat er zo’n kunstenaarscollectief in Leiden is. Hopelijk blijven ze nog lang en zien we nog veel van hun werk.