Gisteren was het dan zover, voor het eerst sinds 8 februari, kon ik weer verslag doen van een heuse competitiewedstrijd in voetballand. Zeven maanden lang waren de ballen keurig in de netjes opgeborgen gebleven.
En nu was het weer tijd om uit het rag te kruipen. Op naar Emmen voor de wedstrijd van Alphense Boys tegen de plaatselijke trots. Nee, niet het ‘grote’ FC Emmen, maar het echte vv Emmen. Wiens veld onmiddellijk achter het stadion ligt.
Rond een uur of tien in de auto, richting het verre Emmen. Want je moet toch wel een uurtje van tevoren aankomen om de opstelling door te nemen, wat gesprekjes hier en daar en uiteindelijk verbinding maken met de studio. Gerrit, de cameraman van Studio Alphen, was er ook voor een samenvatting. Samen doen we na afloop van de interviews op camera.
Rond één uur had ik het veld bereikt. Het onderkomen van de vv Emmen heeft iets provenciaals, zoals ook clubs in het dorpse Randstad soms hebben. Geen grote dure bestuurskamer, geen nieuw voetbalcomplex en een ietwat verouderde tribune. Niet het voetbalcomplex van een hoofdklasser. Maar daar waren goede redenen voor vanwege plannen, die uiteindelijk niet doorgingen. Zoals een nieuw stadion voor FC Emmen en een daaraan gekoppelde herinrichting van het gehele sportcomplex. Maar dat gaat voorlopig niet door.
Wat resteert is de Drentse, of moet ik zeggen Emmense, gastvrijheid en vriendelijkheid. Bij het binnentreden van de bestuurskamer moet je de handen even reinigen en je naam op een registratieformulier invullen. Zo hoort het officieel, maar daarna zit iedereen gezellig met elkaar aan de grote tafel.
Het publiek dat massaal op de tribune plaatsneemt vanwege de regenbuien, doet helemaal niet aan de 1.5 meter regel. Gezellig met zijn allen op de tribune en af en toe loeien vanwege een vermeende scheidsrechterlijke dwaling. En natuurlijk de plaatselijke helden stevig aanmoedigen.
De wedstrijd was spannend, niet per sé kwalitatief hoogstand, maar de vele doelpunten en de spanning tot de laatste minuut maakten het geheel tot een aangename wedstrijd.
Na de interviews weer in de auto terug om even na zevenen weer de sleutel in het huisslot te kunnen steken.
De kop is eraf, de bal rolt weer en voorlopig zit ik elk weekend weer volgeboekt met het vooruitzicht op interessante wedstrijden.
Hieronder kun je luisteren naar de interviews die ik na afloop had met trainer Remco Tuinenburg en verdediger Noah Barendse.