Normale Mensen van Sally Rooney is volgens Trouw een ‘pareltje’. De Volkskrant wil daar niet voor onder doen en noemt het ‘een triomf’, die 5 sterren krijgt. Normale Mensen is het tweede boek van Rooney en ze kreeg onmiddellijk heel veel aandacht. Het boek kwam zelfs op de longlist van de Man Booker Prize.
Onze leesclub had besloten om dit boek te lezen en dus begon ik daar enkele weken geleden aan. Vol verwachting klopte mijn hart, gelet op de immense loftuitingen, die boek en schrijfster ten deel waren gevallen.
Normale Mensen vertelt het verhaal van Marianne en Connell, twee jonge mensen die in een dorpje in het westen van Ierland wonen. Marianne afkomstig uit een gegoed gezin, maar geestelijk en fysiek mishandeld, en Connell afkomstig uit een een-oudergezin met weinig geld maar veel liefde.
Connell is een populaire jongen in het dorp. Alle meisjes willen wel iets met hem. Marianne is een uitgestotene, wordt vreemd gevonden.
Via de moeder van Connell leren de twee elkaar kennen en raken op elkaar gesteld. Maar ze willen dat niemand in het dorp weet van hun relatie. Na de middelbare school komen beiden terecht op de Ierse topuniversiteit, het Trinity College in Dublin. Hier voelt Marianne zich als een vis in het water en raakt Connell zichzelf kwijt in het universitaire milieu. Normale mensen speelt zich af in een periode van 4 jaar, dus van pakweg het 18e tot 22e levensjaar van de hoofdpersonen.
Toen ik een aantal pagina’s had gelezen bekroop met het gevoel dat ik was beland in een young adult romannetje. Een liefdesgeschiedenis tussen twee ongelijke jongeren, hoe clichématig wil je het hebben. Dit gevoel heeft me helaas niet meer verlaten. Sally Rooney schrijft gemakkelijk en het verhaal leest dan ook snel weg.
Jammer genoeg schrijft Rooney alles uit. Alle gedachten van de hoofdpersonen worden uitvoerig beschreven, waardoor een eigen invulling niet mogelijk is. Dat is jammer want dan gaat het boek zich ook niet in je hoofd nestelen. Tijdens de leesclub bespreking heb ik dan ook opgemerkt dat ik het boek na een paar maanden vermoedelijk vergeten zou zijn. Daarom twee sterren van de maximale vijf.
Als je zin hebt in een makkelijk lezend liefdesverhaal deze zomer, dan is Normale mensen prima leesvoer. Zoek je wat diepers, dan kun je dit boek beter overslaan.
