Als een groot bewonderaar van het werk van regisseur Wes Anderson moest ik natuurlijk wel in de zaal zitten bij de Leidse première van zijn nieuwste meesterwerk The French Dispatch. Uiteraard weer met Bill Murray in de hoofdrol. Maar zoals te doen gebruikelijk strooit Anderson weer met bekende acteurs in de ondersteunende rollen. Zoals Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Elisabeth Moss en vele vele andere topacteurs. Alleen dat al is een feest der herkenning en ik durf zelfs te zeggen dat je alleen daarom al een keertje extra moet gaan.
The French Dispatch is een ode aan de journalistiek. Een paar sleutelwoorden: dikke pret, opgewektheid, elegant, heerlijk excentriek, origineel. Met deze sleutelwoorden lopen we door een editie van het fictieve, in Kansas gevestigde, magazine heen. Een soort anthologie verhaal, waarin de verschillende topjournalisten allemaal een eigen onderdeel krijgen. Zoals de kunstcriticus JKL Berensen (Tilda Swinton), die het verhaal vertelt van de veroordeelde moordenaar Moses Rosenthaler (Benicio del Toro), wiens muze/naaktmodel cipier Simone (Léa Seydoux) is. Jeffrey Wright is culinair journalist Roebuck Wright die tijdens een tv interview verhaalt over zijn poging om de speciale politiecommissaris Nescafier op te sporen, een man die heel speciaal eten bereid voor de agenten. Tijdens zijn bezoek is hij ooggetuige van de ontvoering van het zoontje van Nescafier. Wat volgt is een hilarische, prachtig geanimeerde, achtervolging.
En zo worden er nog een aantal verhalen vertelt, over heel verschillende onderwerpen. The French Dispatch is, geheel in stijl van Anderson, prachtig vorm gegeven met schitterende kleuren, van pastel via felkleurig tot zwart-wit.
Kortom, een heerlijke film barstensvol heerlijke dialogen, die zeker twee keer moet worden gezien om een beetje zicht te krijgen op alle nuances. Vier sterren voor dit kleurrijke spektakel.
