De twintiger Jina is de ster op een callcenter van een creditcardbedrijf. Ze heeft in haar leven geen echte relaties met andere mensen. Ze woont alleen en ze wil op haar werk ook zo min mogelijk contact met collega’s. Op een dag blijkt haar jonge buurman, die heel irritant een gesprekje met haar wilde aangaan, te zijn overleden. Hij lag al een week dood in huis.

Na de dood van haar moeder heeft Jina de deur naar haar hart in het slot gegooid. Opstaan, eten, naar werk gaan, lunch, terug naar huis, eten, slapen. Dat is haar leven met tussendoor alleen haar mobiele schermpje om films te kijken.

In Korea noemen ze zulke mensen ‘naholojok’. Wij noemen ze ‘loners’. In Korea schijnt dit, mede door de pandemie, een groeiende groep jonge mensen te zijn. Of dit ook in Nederland zo zal gaan, valt te betwijfelen. Maar je kunt het niet uitsluiten.

Aloners is geen opwekkende film. Het laat ons wel zien waartoe de pandemiegevolgen kunnen leiden, gekoppeld aan de verslavende werking van de mobiele schermpjes. Een kleine film met een boodschap van deze tijd, goed gemaakt en goed gespeeld. Daarom vier sterren.