Begin november zag ik de film ‘The Trufflehunters‘, een hele mooie film/documentaire over vooral oude mannen in Noord-Italië, die de kostbare witte truffels zochten met hun honden.
Niet veel later, eind november, wil het toeval dat ik de film Pig zag, met Nicolas Cage in de hoofdrol. En verdomd als het niet waar is, die film gaat over een vreemde eenzaat die ver weg van de bewoonde wereld in de bossen woont, samen met zijn varkentje. En wat doet hij daar? Juist, goed geraden, truffels oogsten.
Maar er zit een wereld van verschil in beide film. Daar waar de Italiaanse truffelzoekers over een bijzonder een uitstervend soort mensen gaat, richt Pig zich niet zozeer op de truffel als wel op de vriendschap tussen mens en varkentje en op de reden waarom die eenzaat daar zit.

Rob (Nicolas Cage), een kalme en introverte man, woont met Pig in een houten huis, midden in de bossen. Daar leeft hij van het zoeken naar truffels, samen met Pig. Af en toe komt een jongeman, Amir (Alex Wolff) langs om de truffels op te halen. Van de opbrengst kan Rob goed leven want hij heeft niet veel nodig. De natuur voorziet in zijn behoeften. Rob is in diepe rouw over het verlies van een vrouw, maar we weten nog niet het hoe en waarom.

En dan wordt, midden in de nacht, Pig ontvoerd. Het beestje krijst er op los, Rob krijgt meppen met een knuppel en blijft ontdaan achter. Hij gaat dan op weg naar Portland, de dichtstbijzijnde grote stad omdat hij vrij zeker weet waar Pig nu is en wie haar heeft meegenomen.

Maar als je nu verwacht dat er een bloedige wraaktocht door Portland komt dan heb je het mis. Wat volgt is een tocht door het ondergrondse netwerk van restaurantchefs, sous-chefs, restauranteigenaren en keuken- en voedselleveranciers. Dit is een maatschappij met eigen regels, geschiedenis en geheimen. Rob blijkt vroeger een legende in deze wereld te zijn geweest, die met een fotografisch geheugen mensen kan confronteren met hun eigen geschiedenis.

Rob is een geweldig karakter, een filosofische monnik, een Christusfiguur, een clown maar ook een gewoon mens. Hij zegt weinig, is mysterieus en vriendelijk maar onderhuids voel je een ingehouden wanhoop en woede.

Het verhaal wordt zonder opsmuk verteld, in een rustig tempo. Nicolas Cage laat vooral zijn gezicht spreken, veel tekst heeft hij niet. En door uitdrukking en lichaamshouding voel je mee met zijn ongemak. Een man met pijn maar ook een zelfverzekerde man met een geschiedenis.

Pig is een uitermate boeiende film vooral door de straffe vertolking van Nicolas Cage. Een mogelijke Oscar nominatie zou niet vreemd zijn. Daarom krijgt Pig van mij 4 sterren. Helaas is de film niet meer in de bioscopen te zien, maar mogelijk komt er nog een streaming gigant die deze film in de catalogus opneemt.